oud schrift

Dat is een interessante uitleg van wijlen mijn vriend Leo... :-), We hadden nogal eens kontakt over de schrijfwijzes van secretarissen. Maaaaaaar eerlijk is eerlijk, deze verklaring van die liggende 8 heb ik nooit eerder gehoord. Ik zou wel eens een voorbeeld willen zien. Kan dat ? Ik heb wel als een tijdelijk verschijnsel gezien dat een TWEEDE naam zeg Jan Peters van de Laack als voorbeeld, er werd geschreven *Jan Ps van de Laeck*, waarbij de s achter de P wat hoger werd geschreven. Een andere aangelegenheid is dat vooral in de Kempen in de dagelijkse omgang met elkaar , er vaak een omdraaing plaatsvond van de voornamen etc. Als voorbeeld : Gielekes Nol betekende een feite dat Nol een zoon was van Gieleke.. ( de s duid aan dat het een zoon was van Gieleke en niet andersom want dan zou er gestaan hebben Nollen Gieliske. ) Daarbij wel op te merken dat we het dan over de spreektaal hebben en NIET over de schrijftaal. Maar uiteraard valt niet uit te sluiten dat er door nieuwbakken secretarissen *foutjes* in deze werden gemaakt vanuit wat er mondeling aan hem werd verteld. Persoonlijk houd ik het erop dat de liggende 8 een zwierige variant is *zoon van* ofwel des- zoons van. Maar blijft de vraag, of er al dan niet sprake is van de *Kempense* omdraaing die ik aangaf. Stuur me maar eens een voorbeeld van de originele akte?

Hoi Peter,
je mag ook een scan naar ons sturen (info@bhic.nl tav mij), dan kan ik kijken of ik dit bij deze vraag kan plaatsen.

Wat wel voorkomt is een ß als afkorting van -szoon, maar dat kan alleen bij het patroniem gebruikt worden. Mogelijk staat er wel een afgekorte variant van 'soen', 'sone' of 'zoen' maar dat staat dan los van de eerste naam.

Wat ook wel voorkomt in hele oude akten is bijv. Jan Hapaerts Willemsz., waarmee dan dus degene uit het voorbeeld wordt bedoeld. Dan staat het patroniem achter de familienaam.

@Max : dat is juist, in sommige aktes komt het verschijnsel voor dat wat we als familienaam aanduiden, al dan niet een patroniem of matroniemvorm, die familienaam op deTWEEDE plaats komt en niet zoals *gebruikelijk * geheel achteraan op de derde plaats. Als voorbeeld (familie heet Leijten) Jan Leijten Gerards te lezen of te interpreteren als Jan zoon van Gerard Leijten. Werk aan de winkel voor genealogen dus, om zeker te zijn van de verwantschap.

Ik zou de tekst eens moeten zien om een juist oordeel te kunnen vormen. Als eerste reactie vraag ik me af of er soms bij wijze van afkorting 'wilen, wilneer, wylen of wijlen' bedoeld kan zijn en scan heb je een aanwijzing dat Jan Hapaerts overleden zou zijn, maar nogmaals.....geef even aan waar ik de gescande tekst kan vinden, dan kijk ik er nog eens nauwkeurig naar.

zie bv schepenregister Hilvarenbeek 433 f°129r : kynderen Wilm8Wouter Rhijners daer moeder af was Katlijn dochter Aert Weymers. Deze Reyners is Wouter Willem Reyners man van Katherij Weymers zie oa §14 Brabantse Leeuw door Leo Adriaensen Van der Byestraten in de erfgenamen Gysel Back.

Is daar ook een scan van? Het lijkt mij ook wel aannemelijk dat er een afkorting van wilneer ofwel wijlen staat, aangezien het om 'de kinderen van' gaat.

http://www.regionaalarchieftilburg.nl/zoek-in-archieven/?#scans/NL-TbRAT-1111/1.4.1.1.3/start/125/limit/25

Dit is de link naar de scans op de site van het ra tilburg.
Het gaat dan om folio 129r.
En volgens mij heeft Max gelijk; en staat er 'wilner', als in wijlen.

Dank voor de hyperlink, het was desondanks nog een hele opgave om bij de juiste scan te komen. En ere wie ere toekomt: het was niet mijn suggestie, maar van Henk Beijers.

En Henk zit dag in dag uit in dit soort handschriften te lezen; dus dan zal het vast wel helemaal kloppen :).

Dankjewel Mariet voor dit grenzeloos vertrouwen!

Aan allen hartelijk dank voor het commentaar

Peter : blijft dus jouw vraag overeind, over de achternaam waar Leo Adriaense naar verwijst, de veronderstelde *verwisseling* in dit verband, welke zoon van welke vader is. Nu de liggende 8- theorie in die zin afvalt, moet je misschien andere zaken nog eens natrekken.