Karin van Veen
vertelde op 22 augustus 2018 om 11:19 uur
Mijn opa Leonardus ‘Leen’ van Veen was stoomwalsmachinist en hij heeft rond 1930-1934 de weg van ’s-Hertogenbosch tot Grave gewalst. Dit is nu de A59 en de N324.
Hij werkte voor de Hollandsche Beton Maatschappij en zijn vrouw en kinderen reisden mee. Ze verbleven in een woonwagen die regelmatig door de stoomwals werd versleept. Het langst verbleef het gezin in Schaijk. Ze hebben met de woonwagen diverse Brabantse plaatsen gestaan: Schijndel, Sint Oedenrode, Berkel-Enschot, Valkenswaard, Oss, Deurne, Heesch, Schaijk (hier bleven ze rond 1932 anderhalf jaar), de Zeilberg, Helenaveen, Bergeijk (?), Uden, en Udenhout. De kinderen gingen steeds naar een school in de buurt.
De wegwerkzaamheden met de grote stoomwals trokken altijd veel bekijks. In die jaren kwamen plaatselijke inwoners regelmatig bij mijn opa vragen of er werk was. Het was crisistijd. Er waren onder andere mensen nodig die brokken steen (puin) en zand egaliseerden en die water sproeiden. Alleen het walsen ging machinaal.
Voor mijn oma was het behelpen, zo met de groeiende kinderschare in de woonwagen in steeds een andere plaats. Maar in de jaren zeventig, toen ik zelf naar een kinderkamp in Schaijk ging, vertelde ze dat het haar mooiste jaren waren geweest.
Gisteren heb ik een bezoek gebracht aan Schaijk en aan de weg die onlangs weer is geasfalteerd. Ik ben heel benieuwd of er nog oude inwoners zijn die zich iets herinneren van de wegwerkzaamheden rond 1932. Zijn er wellicht foto’s of artikelen bewaard?
Mariët Bruggeman
bhiczei op 22 augustus 2018 om 14:57
Wat een mooi verhaal Karin en wat zal dat behelpen zijn geweest en wennen om steeds weer in een andere omgeving op te groeien en naar school te gaan. Ik denk dat dit best op de bewoners van de betreffende dorpen indruk moet hebben gemaakt. Ik hoop dan ook dat er nog inwoners zijn die zich dit kunnen herinneren, ook al is het behoorlijk lang geleden.
Rini de Groot.
zei op 22 augustus 2018 om 16:08
Karin, ook wij keken belangstellend naar de rijdende, sissende Stoommachine. Herinner je of Opa ook op de zwarte pek kauwde, zoals ik dat zag in 1947
bij de stoommachinist in Uden, hij kreeg daar mooie witte tanden van.
Misschien was hij daar ook aan het werk!
Ik beschreef dat in, 'Driebaans karrenspoor platgewalst.'
Albert
zei op 22 augustus 2018 om 17:12
In de oorlog kauwden wij ook op pek in verband met gebrek aan tandpasta. Mijn kinderen geloofden dat niet, als ik dat vertelde. Dus Rini bedankt voor de bevestiging. De man die jij gezien hebt in 1947 zal wel gewerkt hebben bij wegenbouwbedrijf "De Oosthoek" (Firma. Louwers).
Karin van Veen
zei op 22 augustus 2018 om 18:07
Mariët, Rini en Albert, wat leuk dat jullie zo snel reageren. Mijn opa is in 1969 overleden en ik ben natuurlijk rijkelijk laat met dit oproepje. Daarom kan ik het verhaal over het pek kauwen niet navragen, maar misschien dat mijn oom (92 jaar oud) dit nog weet. Dit vind ik wel een mooi verhaal. Opa was volgens een akte nog in 1947 walsmachinist, bij mijn weten voor de Hollandse Beton Mij.
Rini de Groot
zei op 22 augustus 2018 om 22:14
Albert, thuis hanteerde we pas vanaf de vijftiger jaren de tandenborstel.
In de vijftiger jaren had ik regelmatig steenpuisten, misschien gevoelig voor varkensvlees, daarvoor kreeg van de dokter een potje Teerzalf.
In het Pre-Historisch Museum van Eindhoven maken we d.m.v. een droge destillatie Teer uit de schors van de Papierberk.
Teerzeep en teerzalf is nog steeds in de handel.
