Dit verhaal is opgetekend uit de mond van mijn vader, Janus Smits (ook bekend als Janus van Errekes). Het gaat om één van zijn voorouders die in dienst zat, mogelijk ten tijde van de Belgische Revolutie. Een zware tijd, zoals blijkt uit het verhaal.
Vijf jaar en twee maanden moest je toen in dienst. Toen de diensttijd was afgelopen, kreeg Adrianus Smits een paspoort mee naar huis om later te kunnen bewijzen waar hij overal was geweest. Dat was onder meer in Nijmegen, Terneuzen en Alkmaar. Ook had hij de oorlog van België meegemaakt en in Noord-Frankrijk als krijgsgevangene in een kamp gezeten.
Op het paspoort stond vermeld dat Smits in Alkmaar afgezwaaid was en naar huis mocht... lopen! De afstand werd berekend op 29 loop-uren en dat leverde tien cent per loop-uur aan reisgeld op. Hoelang je er over liep, maakte niets uit. Garnizoenscommendanten en schippers werden aanbevolen om vervoer te verschaffen dus daar maakten de militairen ook gebruik van.
De laatste nacht voordat Adrianus Smits in Heesch zou aankomen, verbleef hij in de kazerne van Breda zodat hij zonder honger de volgende dag te voet naar huis kon terugkeren. Deze militair was tijdens zijn diensttijd van vijf jaar en twee maanden een maal 24 uur met verlof geweest. Hij verbleef toen in Nijmegen, oftewel zes uur lopen naar Heesch. Totaal hield hij van die 24 uren maar 12 uren over aan verlof.
Eenmaal thuis viel hij als een blok in slaap en moesten ze alle moeite doen om hem weer wakker te maken om lopend terug te keren naar Nijmegen. Het paspoort werd bewaard in een oude schooldoos die mijn vader vaak bekeek. Helaas is dit paspoort verbrand tijdens de Tweede Wereldoorlog omdat het ouderlijk huis van mijn vader, dat aan de Rijksweg/Broekhoek stond, werd beschoten door de Duitsers en afbrandde.
Hoi Maria,
wat is het mooi dat verhalen van generatie op generatie verteld worden! Ons vader had een goed geheugen en daarbij kon hij het goed vertellen. Je hebt het verhaal harstikke goed geschreven!
Groetjes,
Det
Mientje van Trientje en Bert
zei op 20 november 2011 om 09:46
Hoi Maria,
Geweldig die verhalen, fijn dat je ze opschrijft want de jeugd snapt hier niks meer van.Jullie vader kon toch zo mooi vertellen. Probeer je er zoveel mogelijk te herinneren, dit is fantastisch voor het nageslacht, en voor mij ook want ik vind het prachtig.
Mia Smits
zei op 20 november 2011 om 14:26
Ik wist niet dat opa in dienst was geweest, maar het verhaal is geweldig.
Groejtes Mia
Henk Buijks, namens BHIC
bhiczei op 21 november 2011 om 14:29
Beste Maria,
Ga vooral door met het vertellen van de verhalen die je via je vader hebt meegekregen. Ook wij - en via onze site een heleboel mensen meer! - genieten ervan.
Van de cassettes waarover je mailde, hoop ik na de jaarwisseling meer te weten. En wat de cassettebandjes van je vader betreft: test of ze het nog doen en kijk ook eens naar een mogelijkheid om ze te (laten)digitaliseren.
R. Pluk
zei op 22 november 2011 om 18:35
De jeugd zou dit verhaal eens moeten lezen zouden ze niet meer klagen en meer gaan fietsen.Maar ja tijden veranderen wij gaan ook met de tijd mee.Knap van jou om deze verhalen door te geven. Groeten van je zus uit het brabantse Zeeland houdoe
W. Ploegmakers Beusichem
zei op 16 november 2012 om 10:34
Hoi Maria,
Leuk verhaal.
Jullie vader, (onze vòt (afgekort)zouden jullie zeggen) ome Janus kon mooi vertellen als wij op zondagmorgen bij jullie uit de kerk aangingen. Als er bandopnamen zijn zijn deze zeker de moeite waard te digitaliseren.
Jullie moeder was ook altijd van de partij en ook niet stil en goedlachs.
Ik snap nog niet dat ze de tijd had, met haar dertien kinderen, om op de fiets bij ons in de groes gewoon een aantal uren te zitten bij oma en ons moeder. Ik weet nog dat er een keer een man met dekens langs de deur was gekomen en geld had gevraagd voor de dekens of andere goederen. Zij had wat gekocht en goed gehandeld. Ome Janus zei toen lachend ons Cisca bied ook rustig de helft van wat zij vragen. Volgens mij heeft iemand van jullie daat ook wel die handelsgeest.
Maria Smits
zei op 6 februari 2013 om 16:41
Dag Wilhelm,
Ja, ik weet wie ge bedoeld, ze lijkt in alle opzichten op ons moeder!
Bedankt voor je leuke reactie.
Groetjes Maria
