Eind november was de herfst een heel eind op gang en lagen de kortste dag en vooral Kerstmis in het verschiet. Voordat het zover was, moest je eerst door de Adventstijd heen, een periode van bezinning en boete.
Daarvan merkte je het meest in de kerk. Duidelijk zichtbaar voor iedereen hing daar de Adventskrans met vier kaarsen erop. Elke zondag werd er ééntje meer aangestoken. De Advent eindigt op 24 december bij het avondgebed. Hierdoor is de lengte van de adventsperiode verschillend, maar telt zij wel altijd vier zondagen.
Ook aan de kleur van de kazuifel van de priester was te zien dat we boete moesten doen als voorbereiding op een groot feest. Die kleur was paars, met één uitzondering: de derde zondag van de Advent. Dan droeg de priester roze als uiting van vreugde, want het was bijna Kerstmis.
Op de woensdag erna vond de zogenaamde Gulden Mis plaats: ’s ochtends vroeg voor zonsopgang, enkel bij het licht van kaarsen, werd de mis van Onze Lieve Vrouw in de Advent gezongen.
De laatste week vóór kerst was het druk bij de biechtstoelen in de kerk. Veel parochianen gingen nog even hun zonden belijden, zodat zij met een schone lei de kerstdiensten konden bijwonen.
Herinnering aan de advent
Wim van der Klugt uit Wouw
Tijdens de Advent was mijn avondgebedje anders: Lieve Moeder Maria; maak van mijn lichaam een stalletje; van mijn hart een kribbetje. En leg er met Kerstmis de kleine lieve Jezus in.
Bron van deze herinnering
Ad Rooms, Het Rijke Roomse Leven: Herinneringen met weemoed en weerzin, Raamsdonksveer 2002-2006
