Als ik aan Heeswijk denk, denk ik aan de opera

'Toen ik erheen ging, was hij al lang weg daar', vertelt Bert over zijn oudste broer. 'Hij heeft vijf jaar in Heeswijk gezeten en wilde toen naar de wereldheren. Dan moest je in die tijd het zesde jaar op Beekvliet doen. Na Beekvliet is hij gestopt. Mijn tweede broer heeft vier jaar Heeswijk gedaan en is toen gestopt”. Al hadden beide broers besloten om niet in te willen treden in de congregatie, was het voor hem vanzelfsprekend dat hij ook naar het Norbertuscollege zou gaan.'

Gymnasium

Het gymnasium St. Norbertus stond hoog aangeschreven. 'Ik weet nog dat ik staatsexamen deed in Amersfoort en dat ik bij mijn eerste examen met de examinator door de gang naar het examenlokaal liep. Toen vroeg hij: "Van welke school komt u?". Ik zeg: "Heeswijk". Hij zegt: "Oh, dan is dat diploma voor u geen probleem"', vertelt Bert. Met name meneer van de Westerlaken, docent klassieke talen, staat hem bij als een goede docent. 'Die man gaf zo fantastisch goed les. Je zat daar altijd met respect in de les en altijd als je eruit ging, wist je meer dan toen je erin kwam.'

Ook over wiskundedocent meneer Cox is Bert erg te spreken. 'Die man was zo akelig precies. Wij noemden hem See Oo Iks en die man gaf zo goed les', zegt Bert. 'Ik was vrij zwak in exacte vakken, maar wij hadden in die tijd op het gymnasium alleen algebra mondeling. Ik zat daar maandagmorgen om 08.30 in Amersfoort voor dat mondeling. Het eerste wat men vroeg was een of andere definitie. Ik gaf die vlekkeloos, want wij leerden perfect hoe het moest. De examinator liet zijn krant zakken en zei: "Hè hè, na vier weken eindelijk iemand die het weet". Daar was ik apentrots op.'

Culturele vorming

'Als ik aan Heeswijk denk, denk ik aan de opera', vertelt Bert. 'In 1955 hebben we met de hele school, met het orkest en allerhande leerlingen, een opera (Jozef) opgevoerd. We zouden dat een keer spelen voor de leerlingen, een keer voor de ouders en een keer voor de mensen uit het dorp. Ik geloof dat we vier maanden lang elke zondag gespeeld hebben. Wijlen Godfried Bomans schreef een pagina vol in De Tijd over onze prestaties. Ik was figurant, maar ik had alle rollen wel willen spelen zo mooi vond ik het.'

Het orkest van het Norbertuscollege was volgens Bert ook erg goed. 'Je moet je voorstellen: Een school van maximaal 120/125 leerlingen en daaruit werd, ook met hulp van die verdere priesters van de abdij, een orkest geformeerd dat uitgenodigd werd door Hein Jordans, destijds dirigent van het Brabants Orkest, om mee te doen aan het internationale muziekconcours in Limburg. Dat in die tijd echt wereldberoemd was. Ons orkest speelde daarin mee', vertelt hij.

Gedurende de jaren op het Norbertuscollege speelde Bert in meerdere toneelstukken mee. Ook voerde hij met een paar andere studenten soms cabaretshows op. Dit was het begin van een carrière als hobby-cabaretier. 'Ik ben er vorig jaar maar mee gestopt, maar heb dat 55 jaar gedaan. Het heeft me altijd ontzettend veel plezier gedaan', vertelt hij. 'In ’86 heb ik een groot solo theaterprogramma gemaakt. Dat zou ik één keer spelen in het speelhuis in Helmond, maar het was zo’n succes dat ik zeven volle avonden heb gedaan. Toen zei een oud-klasgenoot: "Dat had je nooit gekund als je niet in Heeswijk gezeten had." Dat was de spijker op de kop.'

In 1959 haalde Bert zijn gymnasiumdiploma en vervolgde hij zijn opleiding tot wereldheer aan het grootseminarie in Haaren. Hier stopte hij echter na een half jaar. 'Je gaat op achttienjarige leeftijd anders denken dan op je twaalfde. Ik moet zeggen dat ik er zelf tegenop zag om vaak alleen te zijn', zegt Bert. 'Haaren vond ik te vrijblijvend, gestudeerd werd er niet of nauwelijks. Op het Norbertuscollege was een vast keurslijf wanneer je moest studeren. Op het grootseminarie werd dat helemaal los gelaten en bij mij werkte dat niet.'

Afbeeldingen met dank aan de Abdij van Berne (Beeldcollectie Abdij van Berne, BHIC)