In de loop van de negentiende eeuw ging men steeds meer het belang van hygiëne en regelmatige lichaamsreiniging voor de volksgezondheid inzien. Maar adequate sanitaire voorzieningen ontbraken nog in de meeste huizen, laat staan dat men over badkamers beschikte.
Wasbeurt in de teil (bron: RHCe)
Tot in de jaren vijftig van de twintigste eeuw was de wekelijkse wasbeurt in een teil in de keuken dan ook een vertrouwd gegeven. In toenemende mate bestond er behoefte aan badgelegenheden. Meestal waren het ondernemende particulieren die als eerste op deze vraag insprongen. Zo ook in Eindhoven.
Badinrichting aan de Hoogstraat (bron: RHCe)
In 1905 was het kapper Derpen aan de Nieuwstraat die zijn “Eindhovensche Badinrichting” opende, waar dames en heren in afzonderlijke afdelingen een bad of douche konden nemen. In 1921 opende aan de Stratumsedijk de “Eerste Eindhovensche Badinrichting” met – en dat was een noviteit – kuipbaden met mengkranen.
Badhuis aan het Lavendelplein in aanbouw (bron: RHCe)
In 1934 volgde kapper Van Tuyl-Stoker aan de Hoogstraat met de “Eerste Eindhovensche Volksbadinrichting” en er waren in Eindhoven nog minstens twee andere kappers die badinrichtingen exploiteerden. Al voor de oorlog hadden al deze particuliere badhuizen hun deuren gesloten.
In het badhuis a.h. Lavendelplein (bron: RHCe)
De gemeente Eindhoven had al in 1901 de noodzaak van een badhuis gesignaleerd, maar verdere besluitvorming hierover uitgesteld tot na de aanleg van de waterleiding. Het waterleidingnet was in 1905 een feit, maar over een badhuis werd niet meer gesproken. Pas in 1930 besloot de gemeenteraad alsnog tot de bouw van een badhuis.
Aan het Lavendelplein in Stratum verrees een volksbadhuis met een damesafdeling met vier kuipbaden en acht douches, en een herenafdeling met vier kuipbaden en tien douches. Het gebruik van een kuipbad kostte 25 cent, voor een douche betaalde men 10 cent. Op maandag en donderdag tussen 3 en 5 uur ’s middags werden dubbele prijzen gerekend.
Badhuis in Woensel (bron: RHCe)
Later werden abonnementen ingevoerd en kwamen er kortingen voor werklozen, leden van grote gezinnen en kinderen.
Veel woningen in Woensel hadden in de jaren vijftig nog geen eigen douche. Daarom werd in 1957 aan de J. van der Waalweg in Woensel een tweede gemeentelijk badhuis geopend. Later is in veel oudere huizen alsnog een douchecel ingebouwd. In de Hendrik de Keijzerlaan bijvoorbeeld werd daarvoor een klerenkast op de eerste verdieping opgeofferd.
Het badhuis als bidhuis (bron: RHCe)
Doordat steeds meer woningen eigen badvoorzieningen kregen, nam de noodzaak voor badhuizen snel af en was het onvermijdelijk dat het Stratumse badhuis in 1968 zijn deuren sloot.
Voor het Woenselse badhuis viel het doek in 1974, waarna de Pinkstergemeente het pand omdoopte tot Bidhuis.
