Chat is online op maandag t/m vrijdag van 10.00 - 16.00 uur en van 19.00 - 22.00 uur.
Op dit moment zijn we offline. Je kunt je vraag stellen via e-mail of WhatsApp: 06-12887717 (alleen berichtjes)
Meer informatie over de chat-service? Klik hier
Chat is online op maandag t/m vrijdag van 10.00 - 16.00 uur en van 19.00 - 22.00 uur.
Op dit moment zijn we offline. Je kunt je vraag stellen via e-mail of WhatsApp: 06-12887717 (alleen berichtjes)
Meer informatie over de chat-service? Klik hier
“Het gebeurde op een donderdag, in de zomer van 1955. Mijn broer Kees was in militaire dienst, hij lag in Oirschot. Maar deze dag was hij thuis met landbouwverlof, om mee te helpen op het land. Het was erg warm en hij had de hele dag geholpen met oogsten. Omdat hij de volgende dag een zwemexamen had, wilde Kees ’s avonds nog even wat oefenen in het Drongelens Kanaal. Hij was de enige bij ons thuis die kon zwemmen”, vertelt Corrie Vissers-Verhoeven.
“Toen het maar later en later werd en Kees niet thuiskwam, zijn twee broers gaan zoeken. Zij vonden zijn fiets en zijn kleren bij het water, maar Kees was nergens te bekennen. Toen vreesden we eigenlijk al het ergste. Hij is verhit in het water gesprongen en is vermoedelijk door het koude water bevangen en verdronken.
Ik herinner me de spanning, want Kees is pas vrijdagmiddag gevonden. En het verdriet thuis maar daar werd met mij niet veel over gesproken. Ik was toen pas tien jaar, mijn zusje en ik waren nog steeds de kleintjes. We hoorden een buurvrouw zeggen dat “die kleintjes” er weinig weet van hadden. Dat namen we haar kwalijk, maar we durfden het tegen niemand te zeggen. Mijn ouders waren op slag oude mensen.”
“Kees werd met militaire eer begraven. Met tamboers met zwarte trommels, een Nederlandse vlag over de kist en zes saluutschoten. Het hele dorp was er voor mijn gevoel bij”, weet Corrie nog.
“Het nieuws sloeg in als een bom. Iedereen had het erover: “Kees Verhoeven is verdronken”, vult Marijke Krijbolder aan. “Juist omdat iedereen elkaar kende, kwam het hard aan. Zo’n jonge vent die opeens wegvalt; dat maakte enorme indruk.” Corrie: “Het mag dan 57 jaar geleden zijn; ik herinner het me als de dag van gisteren. En ik kan nog steeds niet zwemmen.”
Weet jij ook nog dat dit ongeluk in Cromvoirt gebeurde? Wat zijn jouw herinneringen hieraan?