Bericht uit Indonesië 1945

Na de capitulatie van Japan maakte P.F.K. Damen (roepnaam Karel) van de eerste gelegenheid gebruik om vanuit Indonesië een brief te sturen aan zijn ouders in Nederland. Hij schrijft: “lieve ouders, ik kan gelukkig melden dat wij allen de oorlog goed zijn doorgekomen. Op 15 september 1943 werd ik geïnterneerd te Ngawi, terwijl mijn vrouw en kinderen op de onderneming bleven wonen tot oktober 1944. Daarna verhuisde zij naar Ngerong, een bergplaatsje vlak bij Madioen. Intussen werd tijdens mijn internering mijn zoon Pieter op 25 november 1943 geboren.

In januari werden mijn twee oudste zonen Herman en Ben alsnog geïnterneerd in een kamp te Ambarawa,  waar ze tot nu toe nog zijn, evenals ikzelf te Tjimahi ben. Liquidatie van de kampen zal plaats hebben na de komst van de geallieerde bezetting, welke volgens de berichten op zijn vroegst over drie weken zal arriveren. Van mijn vrouw Lotty en de kinderen heb ik intussen al brieven ontvangen. Zij maken het uitstekend en verlangen natuurlijk erg naar mij en de twee broers.

De kampen op Java waren over het algemeen erg slecht. Er zijn dan ook veel slachtoffers te betreuren en vele families zijn hierdoor geheel ontwricht. Ik verlang erg naar de dag, dat ik weer met vrouw en kinderen verenigd zal zijn.

Het gezin op vakantie naar Nederland in 1929. Staand v.l.n.r. Lotty – onbekend – Karel Damen - de Baboe. Voorste rij: Suus Bennie en Herman.

Natuurlijk ben ik erg verlangend om met mijn jongste spruit kennis te maken, die nu al bijna twee jaar is. Volgens ontvangen inlichtingen van Dames uit Madioen, die dit kamp reeds bezochten, moet het een aardig kereltje zijn, sprekend lijkend op mij. Het is me een toestand, als je je zoon van twee jaar nog niet kent.”

 Pieter als baby in Indonesië met zijn zus Suus.

Het gezin, vader moeder en zes kinderen van 4 tot 22 jaar, kwam in 1947 met het schip de ‘Indrapoera’ te Rotterdam aan om vervolgens door te reizen naar Sint-Oedenrode. Daar stond het huis van de 75-jarige Oma Damen. De oudste zoon was in Indië getrouwd, hij en zijn vrouw kwamen een paar jaar later naar Nederland. Het was spannend voor die kinderen uit het tropenland, nu woonde zij in Oma’s huis. Hier moest hun leven verder gaan, gewerkt moest er worden op school, kantoor of mijnen.

Karel is jarenlang als boekhouder werkzaam geweest, zelfs nog tot na zijn pensionering, bij ‘Handelsonderneming Van Erp’ aan de Sonseweg te Nijnsel. Onmisbaar voor het bedrijf, vooral na het overlijden in 1965 van zijn werkgever Johan van Erp.

Ook voor zijn echtgenote Lotty was het zwaar. Waar ze in Indië altijd bediendes had gehad, moest zij in Nederland samen met haar schoonmoeder de huishouding verzorgen.

Zij kreeg het zelfs klaar om elke zondag een heerlijke rijsttafel op tafel te zetten. Later toen de kinderen waren uitgevlogen, en met de feestdagen op bezoek kwamen, werd er saté klaargemaakt en dan was het helemaal één groot feest.

Bron en foto’s: familiearchief Damen.