Protestantse kerk
Wie Berlicum binnenkomt vanuit de richting Rosmalen, ziet rechts van de weg de protestantse kerk. Ze ligt iets hoger dan het aangrenzende Aadal en maakt deel uit van ‘de Plaets’, het oude dorpscentrum.
Vóór het jaar 1000 moet hier al een houten kerkje hebben gestaan dat daarna een stenen opvolger kreeg. In 1240 verwierf de Abdij van Berne het beheer van de parochie en benoemde sindsdien de pastoor.
Eind 15e eeuw kreeg de Berlicumse kerk een toren. Het bedehuis had toen zijn grootste omvang bereikt: een schip met kleine zijbeuken en drie koren. 
De toren werd geflankeerd door twee aanbouwen: de rechtse diende als raadhuis, de linkse als woning. Rond 1750 verdwenen de zijbeuken. In het najaar van 1944 werd de kerk vrijwel geheel verwoest. Alleen het middelste koor is blijven staan en enkele jaren later werd de huidige toren toegevoegd.
Na de vrede van Münster (1648) kwam de kerk in handen van de protestanten. In die toestand is geen verandering meer gekomen, ook niet in 1810, toen de katholieken de kerk konden terugkrijgen.
Sint-Petruskerk
De Berlicumse katholieken hadden na het verlies van hun kerkgebouw in 1648 eerst hun religieuze plichten vervuld in de kapel van Bedaf bij Uden, in het vrije Land van Ravenstein. Maar vanaf 1676 beschikten ze over een eigen schuurkerk aan het Braakven. Zoals het woord al aangeeft, zag deze eruit als een boerderij. Het woongedeelte was pastorie en de stal was ingericht als kerkzaal.
Omdat de schuurkerk centraler lag dan de middeleeuwse dorpskerk, bleven de katholieken hem in 1810 gewoon gebruiken. In 1837 werd midden tussen Berlicum en Middelrode een nieuwe kerk opgeleverd, in waterstaatsstijl. De schuurkerk werd gesloopt; de pastorie bleef woonhuis tot de verwoesting in 1944.
Rondom de nieuwe Sint-Petruskerk, die in 1876 een imposante, 63 meter hoge toren kreeg, ontstond een nieuw dorpscentrum, de Kerkwijk, met pastorie, klooster en scholen. De zusters van JMJ bewoonden vanaf 1859 het klooster, gaven onderwijs aan meisjes en deden aan bejaarden- en ziekenzorg.
De kerk, die in 1932-1934 nog fors was vergroot, kwam echter niet ongeschonden uit de gevechten in 1944: de toren en een deel van de kerk werden verwoest. Herbouw vond maar gedeeltelijk plaats. Vandaar dat de huidige kerk zo’n eind van de weg af ligt. Het klooster heeft sinds 1976 plaats gemaakt voor Zorgcentrum Berlerode.
Corneliskapel
Doordat Middelrode een behoorlijk eind verwijderd lag van de middeleeuwse kerk, kreeg het vanaf 1454 een eigen kapel, toegewijd aan de H. Cornelis. Elke zondag mocht daar de mis worden opgedragen. Vanaf 1648 diende het gebouwtje als school; voor de protestantse schoolmeester werd er een woning aan vastgebouwd. Na een grondige sloop en herbouw in 1838 bleef het pand tot 1957 in gebruik als school voor Middelrode. Ook dit dorp had veel geleden van de gevechten in 1944 en moest nadien grotendeels opnieuw worden opgebouwd.
Sacramentskerk
Die situatie schiep nieuwe kansen voor een eigen parochiekerk. Doordat de Berlicumse kerk een stuk kleiner was geworden, kreeg Middelrode in 1950 zijn eigen Sacramentskerk. De luidklok in het torentje is afkomstig van de middeleeuwse kapel en dateert van 1483.
Cunerakapel
Ook Kaathoven heeft een eigen kapel, gebouwd door de eigenaren van de Boxhoeve aldaar. Deze Cunerakapel wordt al omstreeks 1475 voor het eerst vermeld. Tot 1648 vonden er bedevaarten plaats. Daarna verhuisden de devotie voor Cunera samen met de kapelinventaris naar Bedaf.
De kapel kwam na 1648 ter beschikking van de protestantse gemeente Dinther, maar omdat er maar zo weinig kerkgangers waren, diende het kerkschip vanaf 1678 als school, en het priesterkoor als schoolmeesterswoning. Dit schooltje is in 1887 opgeheven. Twee jaar later stond er een nieuwe school en kreeg de voormalige kapel een woonbestemming.
