De Kersenboer van de Haart, dat kan er maar ééntje zijn: Tien Wientjens. Samen met zijn vrouw Anna runt hij jarenlang een gemengd bedrijf (“zeg maar gerust heel gemengd”) in Beugen. Een paar koeien en varkens, maar vooral veel kippen en ontelbare kersenbomen zorgen voor de inkomsten. Ook tijdens de crisis van de jaren dertig van de vorige eeuw.
In 1932 koopt het kersverse echtpaar een hoeve van 5,5 hectare. Het is geen gemakkelijke tijd om te beginnen, zo midden in die crisisjaren. Toch weten zij het hoofd boven water te houden. “In de kersentijd kwam men van heinde en ver bij de kersenboer kersen kopen en daar werd een aardige cent mee verdiend”, meldt De Maaskanter in 1982, als het echtpaar vijftig jaar getrouwd is. “Het was een schitterend gezicht, die bloeiende boomgaarden. Ik zei altijd: het moet eigenlijk altijd mei blijven’,” vertelt mevrouw Wientjens-Miggiels.
De verdiensten moeten wel cent voor cent worden gespaard, want voor een ei krijg je twee cent. En toch is juist daar - samen met kersen en appels - winst te behalen. De twee, allebei afkomstig uit een boerengezin, weten van wanten.
Tien werkt al vanaf zijn elfde jaar op het land en ook Anna weet vroeg haar verantwoordelijkheid te nemen. Ze leren elkaar kennen bij familie van Anna. Veel gelegenheid om elkaar te zien, is er niet. “Er was geen tijd voor, het hoorde niet en het mocht niet”, vertelt het echtpaar. Tien heeft “zeker wel een fiets versleten” voordat er getrouwd kan worden. Het echtpaar krijgt drie dochters.
Nu zij op leeftijd zijn, hebben ze de boerderij van de hand gedaan. En ze wonen ook niet meer ‘Op de Haart’. Niet vanwege de slechte naam die het vroeger heeft gehad, want Tien en Anna hebben er 37 jaar met plezier gewoond. Anna heeft altijd ‘barre schik’ gehad op de boerderij, maar is blij dat ze nu meer in het centrum woont.
Ze hebben goed geboerd, vinden ze zelf. Geen bakken geld verdiend, maar genoeg om prettig van te kunnen leven. “Och, de mensen waren met minder tevreden dan vandaag”, meent Tien.
Bovendien is er meer in het leven dan werk alleen. Tien heeft 21 jaar in het bestuur gezeten van de Boerenbond en elf jaar in het bestuur van de fanfare en het Wit-Gele Kruis. En Anna was 12,5 jaar voorzitster van de KVG. Op hun ‘oude dag’ houdt Tien de bloemen van de Zusters bij. En samen tuinieren ze en gaan ze fietsen. Op een mooie dag in mei gaan ze ook nog wel eens naar de Haart; kijken naar de bloesem…
In 1932 koopt het kersverse echtpaar een hoeve van 5,5 hectare. Het is geen gemakkelijke tijd om te beginnen, zo midden in die crisisjaren. Toch weten zij het hoofd boven water te houden. “In de kersentijd kwam men van heinde en ver bij de kersenboer kersen kopen en daar werd een aardige cent mee verdiend”, meldt De Maaskanter in 1982, als het echtpaar vijftig jaar getrouwd is. “Het was een schitterend gezicht, die bloeiende boomgaarden. Ik zei altijd: het moet eigenlijk altijd mei blijven’,” vertelt mevrouw Wientjens-Miggiels.
Tien werkt al vanaf zijn elfde jaar op het land en ook Anna weet vroeg haar verantwoordelijkheid te nemen. Ze leren elkaar kennen bij familie van Anna. Veel gelegenheid om elkaar te zien, is er niet. “Er was geen tijd voor, het hoorde niet en het mocht niet”, vertelt het echtpaar. Tien heeft “zeker wel een fiets versleten” voordat er getrouwd kan worden. Het echtpaar krijgt drie dochters.
Ze hebben goed geboerd, vinden ze zelf. Geen bakken geld verdiend, maar genoeg om prettig van te kunnen leven. “Och, de mensen waren met minder tevreden dan vandaag”, meent Tien.
