Bijzondere bloemen voor prins Bernhard

Het is 1952, zeven jaar na de oorlog. Er is weinig geld in omloop en kapitaal om de woningbouw te stimuleren is er nauwelijks. Burgemeesters wordt gevraagd zogeheten burgerzinleningen bij hun inwoners af te sluiten. Dit hield in dat gevraagd werd om duizend gulden te lenen aan het rijk, tegen een rente van tien procent. Na tien jaar zou het bedrag weer terug zijn betaald.

Burgemeester Van Heereveld (burgemeester van Nuland van 1950 tot 1971) weet veel van zijn inwoners te overtuigen. “Mijn vader liep achterom en vroeg dan aan de vrouw des huizes: is de man van de baas ook thuis? Dan had hij die vrouw alvast voor zich gewonnen”, vertelt Truus de Roij, dochter van Van Heereveld, met een lach. Burgemeester Van Heereveld weet het op één na hoogste percentage leningen binnen te slepen; reden voor prins Bernard om het dorp met een bezoek te vereren.

“Als dochters van de burgemeester mochten mijn zusje en ik de prins welkom heten. Jij geeft de bloemen, zei mijn vader tegen mij, en – tegen m’n zusje – jij zegt: “namens de jeugd van Nuland”. Daar was ik het helemaal niet mee eens! Ik was de oudste en ík wilde het zeggen. Dus werden de rollen omgedraaid. En wat gebeurde er? De volgende dag stond er een artikel in de krant waarop de foto zó was geplaatst dat ik er van was afgesneden. Als onderschrift stond er: “Dochtertje van de burgemeester overhandigt de prins bloemen.” Alsof ik er nooit bij was geweest. Hoogmoed komt voor de val, bedacht ik mezelf toen. Het is wel een wijze les geweest waarvan ik de rest van mijn leven lering uit heb proberen te trekken.”

De foto met de prins had lange tijd een prominente plek in het huis van de familie Van Heereveld. Later verhuisde hij mee naar het huis van mevrouw De Roij. “In de loop der jaren kwamen er steeds meer verhalen over de handel en wandel van prins Bernhard naar boven. Daarmee daalde hij wel enigszins in mijn achting en toen is de foto verbannen naar een kast. Maar wegdoen, dat kan ik echt niet.”