Het begon zo mooi! Een dienstplichtige sergeant uit Goes, die verkering kreeg met een meisje uit Oirschot. Maar twee jaar later eindigde de verloving in een drama.
"8-1940 Goes". Het stel in betere tijden. Bron: Archief Gerechtshof 's-Hertogenbosch 1940-1949
Frans de Krubber werd in juli 1939 gelegerd in Oirschot. Daar leerde hij Nellie Leurs kennen en al gauw had het stel verkering. Dat ging goed, ook nog toen Frans eind oktober werd overgeplaatst. Toen de Duitsers ons land binnenvielen maakte hij in Venlo deel uit van het 2e Grensbataljon. Toch ziet hij nog kans om op 11 mei een kort verjaardagsbezoek aan Nellie’s vader af te leggen. Toen de bezetting een feit was werkte Frans nog even bij de Opbouwdienst, daarna werd hij werkloos.
Het leek of de liefde met het uniform was verdwenen. Als sergeant had Frans een aardig inkomen gehad, maar daarna had hij nauwelijks een cent te besteden. Hij kwam minder naar Oirschot. En toen werd Nellie in maart 1941 conductrice bij Vitesse. Nu had zij meer te besteden dan hij en ze ontmoette ook nog eens andere jongens op de bus. Voor hem had ze weinig aandacht meer. Frans voelde zich afgedankt als een paar oude schoenen.
Toch bleef Frans naar Oirschot komen. Hij sliep niet meer bij de familie Leurs, de ouders begonnen bezwaar te maken tegen de verloving. Vaak overnachtte hij in het kapelletje bij de Heilige Eik. Dreigen met zelfmoord of dienstneming bij de SS hadden niet geholpen. In juli 1941 hadden ze nog contact gehad, hij hoopte zelfs dat hij Nellie zwanger had gemaakt. Want dan zou ze wel met hem moeten trouwen.
Begin augustus zwierf Frans weer in Oirschot rond en probeerde contact met haar te krijgen. Maar zij was bang, liet zich zelfs naar huis begeleiden na haar werk. Toch maakten ze een afspraakje: op zondag 3 augustus. Bij Nuijens had Frans een flesje tomatensaus gekocht (om zogenaamd een zwangerschap te beëindigen) en een doos bonbons. Met zijn aankopen in een koffertje toog Frans naar het Peperstraatje, een stille zijweg van de Oude Grintweg. Daar ontmoette hij zijn ex. Volgens Frans kregen ze ruzie, maar zijn verhaal daarover veranderde tijdens het onderzoek nogal eens. Hoe dan ook: later die dag werd Nellie gevonden, gedood door meerdere slagen met een bijl. In haar jasje zat nog een bonbon. Het moordwapen werd later gevonden in de haven van Goes. Frans’ vader had hem daar ingegooid.
Waarom had Frans een bijl bij zich? Naar zijn zeggen, omdat hij zich bedreigd voelde door Nellie’s vader. Van voorbedachten rade was bij zijn daad absoluut geen sprake geweest. Dat viel moeilijk aan te tonen en het werd doodslag in plaats van moord. De rechtbank veroordeelde Frans in 1942 tot 12 jaar cel. In hoger beroep werden het er tien.
