Bezoek aan het Lof was een van de zondagvieringen op de middag. Daarvoor kozen we regelmatig de kapel van de Auw Nonne, Birgittinessen. In de maand maart was het Priesterkoor, maar vooral het St. Jozefaltaar, rijkelijk versierd met bloeiende Clivia's. Deze wordt ook wel St.-Jozefplant genoemd. Rond het naamfeest van St.-Jozef, de 19e maart, laat hij zijn prachtige bloemknop zien.
Tijdens de oorlog haalden we bij de boer verse melk voor het maken van kaas en boter, ondanks dat het verboden was dit product te verstreken en te verwerken. Voor het maken van het kaasproduct werd een Bordeauxkleurig houten tonneke gebruikt. Mijn broer, grotendeels opgevoed bij Grutje in de Vijfhuis, wist te vertellen dat het op de boerderij dienst had gedaan als korenmaat. De grootte van het kuipje was een half Vat; de inhoudsmaat van 1 Vat is ongeveer 40 liter.
Ons overgrootmoeder had waarschijnlijk al een Clivia, de boerenkamerplant. De ouderwetse plant komt in bloei wanneer er weinig zorg aan wordt besteed. Na de dood van Grutje, januari 1947, erfde Moeke een groene bladerplant, deze werd in het genoemde tonneke gepot. Het was de enigste kamerplant die bij ons de Goeikamer of Herd ooit sierde. De afgebeelde plant uit 1962 in het nadien wit geschilderd kuipje heeft zich met een scheut vermeerderd.
Voor het Lof op de zondagmiddag bezochten we de kapel van de Auw Nonne, want daar werd geen rozenhoedje gebeden. Behalve in oktober, de Rozenkransmaand. Het bidden van dat gebed werd door een kloosterzuster, vanaf het zangkoor buiten het zicht van de gelovigen, heel l-a-n-g-z-a-a-m gebeden. Hierdoor duurde het Lof langer dan elders en weken we voor de middagdienst uit naar een ander kerkgebouw.
Na ons huwelijk kregen we van Mevr. Lies de Groot-Voss een scheut van zo’n oude bladerplant. We vonden het een saaie plant; alleen in het voorjaar bloeide deze enkele weken met meestal één oranje kleurige bloem. Soms sloeg de plant de bloei één of meer jaren over, wel kwamen er ieder jaar 4 tot 6 nieuwe bladeren bij. De Clivia uit de narcisfamilie heeft geen bollen maar vlezige wortels en is afkomstig uit Zuid-Afrika.
Voor de bloei kregen we van haar het advies de plant vanaf de novembermaand te verwaarlozen. We namen het gezegde serieus en lieten de groene bladerplant in de winter in een onverwarmde ruimte staan. Na een nachtvorst voelden de bladeren stevig en koud aan en bij een temperatuurverhoging zakten de omhoog gestoken bladeren langzaam naar beneden en kleurden bruin en werd het een droog bloem.
St. Jozef was voor vader als timmerman de schutspatroon en voor ons als kind was het in de maand maart iedere woensdagavond naar de Parochiekerk voor het Lof.
Ik bezocht voor een afbeelding van het St. Jozefaltaar na jaren wederom de kapel van de Birgittinessen, maar het was in de zestigerjaren verwijderd. En het beeld dat het monument destijds sierde kreeg een plaats achter in de kapel, en nu zonder bloeiende Clivia’s.
Om terug te komen op de korenmaat, het gebruikte houten tonneke als plantenbak.
Meuken is een Zuid Nederlandse inhoudsmaat vermeld, het Van Dalen uit 1884. Het Brabantse Spreekwoorden boek van Drs. Mandos uit 2003 vermeld, één meuken is de inhoudsmaat voor graan, in de Baronie van Breda 20,9 liter. De korenmaat werd gemaakt van stro of hout en op de bovenzijde voorzien van een afstrijker. Dus één Meuken zou ongeveer de helft van 1 Vat zijn.
Tijdens de oorlog haalden we bij de boer verse melk voor het maken van kaas en boter, ondanks dat het verboden was dit product te verstreken en te verwerken. Voor het maken van het kaasproduct werd een Bordeauxkleurig houten tonneke gebruikt. Mijn broer, grotendeels opgevoed bij Grutje in de Vijfhuis, wist te vertellen dat het op de boerderij dienst had gedaan als korenmaat. De grootte van het kuipje was een half Vat; de inhoudsmaat van 1 Vat is ongeveer 40 liter.
Na ons huwelijk kregen we van Mevr. Lies de Groot-Voss een scheut van zo’n oude bladerplant. We vonden het een saaie plant; alleen in het voorjaar bloeide deze enkele weken met meestal één oranje kleurige bloem. Soms sloeg de plant de bloei één of meer jaren over, wel kwamen er ieder jaar 4 tot 6 nieuwe bladeren bij. De Clivia uit de narcisfamilie heeft geen bollen maar vlezige wortels en is afkomstig uit Zuid-Afrika.
Voor de bloei kregen we van haar het advies de plant vanaf de novembermaand te verwaarlozen. We namen het gezegde serieus en lieten de groene bladerplant in de winter in een onverwarmde ruimte staan. Na een nachtvorst voelden de bladeren stevig en koud aan en bij een temperatuurverhoging zakten de omhoog gestoken bladeren langzaam naar beneden en kleurden bruin en werd het een droog bloem.
