Kort nadat de ontginning van Terraveen was begonnen, had de nieuwe gemeenschap behoefte aan een kerk. In 1930 stond er een noodkerk. De zielzorg werd uitgevoerd door de Udense Kruisheren.
Het tegenwoordige kerkgebouw is gebouwd in 1959 naar de plannen van architect Jan de Jong, een goed voorbeeld van de Bossche School-stijl. De kerk verving de noodkerk uit 1930.
Sinds 2011 is de Kruisvindingskerk niet meer de parochiekerk, dat is de Sint Petrus in Uden. Wel worden er nog vieringen gehouden. Als gevolg van de samenvoeging van parochies in het Bisdom ’s-Hertogenbosch zijn in Uden en omgeving de Middeleeuwen weer een beetje terug: samen met Odiliapeel zijn de zelfstandige parochies van Boekel, Volkel en Zeeland weer onder de vleugels van de Udense "moederkerk" gekomen.
De kerk stond centraal in het godsdienstige leven van vroeger. Maar de bezieling van een parochie moest natuurlijk komen van de pastoor en zijn kapelaans. Aan die van de Kruisvindingskerk leven vast nog veel herinneringen bij de parochianen van toen. In de jaren '50 en '60 werd de parochie geleid door leden van de Orde van het Heilige Kruis.
Foto: BHIC/ Henk Buijks, 2012
Denk aan pastoor W.H. Muller bijvoorbeeld, een van deze 'kruisheren'. Hij werd in zijn pastorale taken ondersteund door zijn ordegenoot J. Dijkmans. En in 1956 verscheen pastoor M.D. Vergeer op het toneel. Hij was in de roerige jaren zestig het gezicht van de Kruisvindingskerk. Wat kun je je nog herinneren van deze geestelijken? Deel je verhalen met ons hieronder!
Intocht van de nieuwe burgemeester G.J.A. Schampers op 21 november 1964. Pastoor Vergeer (links) spreekt hem en zijn vrouw toe. (BHIC, 1686-000014, fotograaf onbekend)
Foto: BHIC/ Henk Buijks, 2012
