Berkel-Enschot: de twee namen worden vooral door buitenstaanders meestal in één adem genoemd, maar Berkel hecht zeer aan zijn zelfstandigheid. Daar hebben de Berkelnaren wel voor moeten knokken.
Al in de Middeleeuwen hadden ze een eigen kapel. Die stond er in ieder geval al in 1214 en was gewijd aan Willibrord en Maria. Waarschijnlijk was de kapel nog veel ouder en heel misschien heeft de H. Willibrord er nog iets mee te maken gehad. Maar dat is lang niet zeker.
In 1648 werd de kapel in Berkel aan de protestanten toegewezen en waren de inwoners van Berkel aangewezen op schuurkerken in Udenhout en Oisterwijk. Na 1800 hoorde Berkel nog steeds onder de parochie Udenhout, totdat ze in 1852 een eigen pastoor kregen. Die nam de kapel in gebruik als parochiekerk en liet er een toren bij bouwen. Toen kapel te klein werd moest zij in 1910 plaatsmaken voor een nieuwe kerk.
Interieur van de Willibrorduskerk (foto: BHIC, Collectie provincie Noord-Brabant)
In september 2012 is de Willibrordusparochie in Berkel opgegaan in de H. Johannes XXIII Parochie.
Maar wie hebben al die jaren aan het hoofd gestaan van de parochie? Wat kun jij ons daar over vertellen?
Over pastoor A.M. van Tilborg bijvoorbeeld, die we hiernaast op de foto zien. Hij kreeg de parochie al in 1937 onder zijn hoede. Ook in de jaren vijftig nog was hij het gezicht van de rooms-katholieke kerk in Berkel.
In de jaren zestig verscheen een andere pastoor op het toneel, de eerwaarde heer J.H.A.M. van de Ven.
Pastoor A.M. van Tilborg (rechts) (foto: collectie Katholiek Documentatie Centrum, id.nr. 
