In 1832 was Joseph Habraken, zoon van Mathijs, eigenaar. Rond het midden van de negentiende eeuw was dat Jonkheer Pieter Jacob de Girard de Mielet van Coehoorn; hij verpachtte zijn eigendom aan Evert van Hal. De bouwhoeve bestaat dan uit een boerenwoning, schuur, erf, tuin en aangelegen bouw- en weilanden, "staande en gelegen onder het gehucht Olland en Houtum."
In 1857 wordt de hoeve verkocht aan Andries Aarts die het weer achterlaat aan zijn zoon Thomas. We lezen in het boek van Martien van Kessel, Olland, zéér oud met rijke historie het volgende: "wanneer Thomas Aarts, voorzitter van de Boerenbond besluit om als voorzitter op te houden, gaat hij rentenieren en in het dorp wonen, dicht bij de kerk.
Omdat Thomas geen kinderen had verhuurt hij zijn boerderij aan Lambertus van Kessel en Antonia de Koning. Wanneer de Eerste Wereldoorlog uitbreekt, wordt ook Lambert opgeroepen voor de militaire dienst en moet hij zijn jonge gezinnetje achterlaten. Een tragisch gebeuren is dat zijn zoontje van 6 maanden ziek wordt en overlijdt tijdens de afwezigheid van zijn vader die in Willemstad verblijft. Lambert kan het moeilijk verwerken met als gevolg dat hij uit militaire dienst mocht om naar huis te gaan.
Net als in zovele boerengezinnen werden in de eerste wereldoorlog soldaten met paarden ingekwartierd.
Op de foto v.l.n.r. een huzaar, Sjaan de Beer, huzaar, Lambertus van Kessel, huzaar, Antonia van Kessel met Sjaantje, huzaar. Zittend op de grond twee jongens van Van Roosmalen. Zij waren de koeienhoeders en hulp voor nodige karweitjes.
Wanneer de Tweede Wereldoorlog uitbreekt zijn Adrianus van der Heijden en Maria Schoenmakers de eigenaars. De boerderij brandt eind 1944 door oorlogshandelingen geheel uit. De oogst van dat jaar is totaal verloren, evenals de gereedschappen en inboedel. In 1944 kwamen ze daarom in aanmerking voor een wederopbouwboerderij en kunstmest.
Het gezin woonde in 1947 nog altijd in een kippenhok. Adrianus overleed datzelfde jaar als gevolg van maagkanker en het gezin bleef lang in de zorg door de hoge dokters- en ziekenhuiskosten. De weduwe moest opnieuw een beroep doen op het Gewestelijk Bureau voor Wederopbouw voor ondersteuning. In het rapport wordt het bedrijf omschreven als een flink boerenbedrijf, voortgezet door de weduwe en haar twee dochters. Er heerste een goede mentaliteit en er was goede zorg voor gezin en woning. Een nieuwe woning wordt haar beloofd.
Bronnen:
Regionaal Historisch Centrum Eindhoven, Cijnsregisters van de Heren van Helmond.
BHIC, Archief Schepenbank Sint-Oedenrode. Archieven van Notarissen in Sint-Oedenrode. Gemeentelijk kadaster Sint-Oedenrode 1832-1971. Gemeentebestuur Sint-Oedenrode 1934 1969.
