Gianni Romme (Lage Zwaluwe 1973)
Het was helemaal niet vanzelfsprekend dat Gianni de top zou halen. Als junior viel hij aan de ene kant op door zijn uitstekende conditie en ijzeren wil om te winnen, maar aan de andere kant was hij ook een brekebeen met een gebrekkige stijl en een zwakke sprint. Het kostte zijn coach nog veel moeite om Romme in de Zuid-Hollandse selectie opgenomen te krijgen.
Vanaf 1992 nam hij deel aan het NK allround, maar tot en met 1995 bracht hij het daar nooit verder dan een bescheiden 5de plaats. Zijn korte afstanden zijn zwak, maar vooral op de langere afstanden doet hij het heel behoorlijk, mede door zijn steeds beter wordende techniek.
In 1996 valt voor Gianni opeens alles op zijn plaats: Stayer Bart Veldkamp wordt Belg én de afstandskampioenschappen worden ingevoerd. Plotseling is er plaats voor hem in de kernploeg en meteen al in datzelfde jaar wint hij WK-brons op de 5000 meter, en wordt hij wereldkampioen 10 kilometer. Zijn naam is gevestigd, en van 1996 tot en met 2000 is hij de keizer van de lange afstanden: in die periode wint hij nagenoeg alles. Zijn topjaar is 1998, als hij ook op de Olympische winterspelen 2 gouden medailles wint, met 2 dikke wereldrecords.
De Man van Mars
In totaal zal hij 8 keer een wereldrecord verbeteren, in een tijdspanne van nog geen 3 jaar: december 1997 tot en met november 2000. Het is ook in deze tijd dat hij zijn bijnaam krijgt: De Man van Mars. Zijn meest bijzondere record was misschien wel de 13.03 op de 10 kilometer in Heerenveen, een laaglandbaan: schijnbaar moeiteloos reed hij fluitend alle concurrenten op minstens een rondje, zonder te beseffen hoe dicht hij, als eerste, bij de 13-minutengrens was. Had hij het wél geweten...
In de jaren na 1998 is Romme zich meer gaan richten op het allround schaatsen. In 1999 reed hij tijdens het Europees kampioenschap nog behoorlijk anoniem zijn rondjes: hij werd slechts 15de en bleef zelfs op de lange afstanden ver van het podium verwijderd. Het jaar daarop was het wél raak: wereldkampioen, leider van het klassement om de Adelskalender en winnaar van de Oscar Mathisen-trofee. In 2003 deed hij het nog eens dunnetjes over: Europees én wereldkampioen. Tussendoor haalde hij in 2002 nog een zilveren Olympische medaille op.
Gianni Romme heeft in wedstrijdverband geschaatst tot en met 2006, maar na 2003 haalde hij, geplaagd door een aanvankelijk nogal ongrijpbare blessure, alleen nog enkele bronzen medailles. Eind 2006 vond hij het welletjes, maar voor het schaatsen is hij nooit verloren gegaan: hij werd bondscoach voor Italië, trainer en later assistent voor verschillende schaatsploegen. En reed, om het af te leren, tussendoor nog de nodige marathons, want daar ben je nu eenmaal stayer voor!
