Willemstad heette nog Ruigenhil, toen het een zelfstandige parochie werd. Het dorp is in 1565 gesticht in een nieuwe polder en het jaar daarop werd er een pastoor benoemd. Die droeg de missen aanvankelijk bij iemand in huis op. Groot zal het dorp toen nog niet geweest zijn.
Maar als snel brak de Tachtigjarige Oorlog uit en verjoegen de geuzen de pastoor. De meeste inwoners van het dorp werden protestant.
In 1832 herhaalde de geschiedenis zich: ook toen werd Willemstad een zelfstandige parochie en moest de pastoor zich voorlopig behelpen met een kerkruimte in een particuliere woning. Achter die woning werd twee jaar later een schuur als kerk ingericht.
De schuur werd al snel bouwvallig en in 1872 brachten katholieken uit het hele bisdom Breda — de pastoor van Willemstad had hen allemaal persoonlijk bezocht — geld bijeen om hun geloofsgenoten in Willemstad eindelijk een fatsoenlijke kerk te geven. Die werd in 1875 ingewijd, maar helaas als gevolg van oorlogshandelingen in 1944 verwoest.
Zes jaar later stond er weer een nieuwe kerk. Maar het teruglopende aantal gelovigen leidde tot een fusie van een parochies. De Mariakerk in Willemstad was één van de kerken, die daarbij in 2013 werden gesloten.
Foto: BHIC / F. van de Pol, 2014
Pastoor Hamerlinck met palet en penseel voor een schilderij (West-Brabants Archief, RAW014007013, fotograaf onbekend)
Het gebouw is gebleven, maar de pastoors en kapelaans zijn verdwenen. Toch leven er aan hen vast veel herinneringen bij de parochianen van toen. Kun je je nog herinneren hoe dat toen ging in Willemstad? Hoe waren deze mannen nou eigenlijk in de omgang? Denk bijvoorbeeld aan pastoor J. Hamerlinck. Hij kwam in 1950 naar de Mariakerk. Hieronder zien we hem op de foto met indringende blik, deze kunstzinnige man Gods. Een markante verschijning was hij! Of denk aan pastoor A.B.M. Voeten uit de jaren zestig. Ook over hem weet jij vast nog wel wat te vertellen. Hieronder kun je reageren!
Foto: BHIC / F. van de Pol, 2014
