Poos was op stap met enkele andere jongemannen uit Beers, zoals Peter Vergeest en Martinus Veltpaus. Zijn woorden vielen niet goed bij enkele Millse jonge gasten. Wouter van der Kruijsen bijvoorbeeld wond zich er nogal over op. En gek genoeg deed dat ook iemand uit Escharen. Dat was Adriaan van Eck (21), een jonge arbeider die nota bene was geboren in Beers.
Maar anders dan Poos, die met zijn familie op Dommelsvoort woonde, was Van Eck niet afkomstig uit een gegoede boerenfamilie. Hij kwam uit het veel armere deel van Beers: de kant van Vianen. Waarom Van Eck zich ermee bemoeide, is niet echt duidelijk, maar hij zocht direct ruzie met Poos. Van Eck had er net anderhalf jaar opzitten als milicien, als dienstplichtig militair, in Grave.
'Kom maar mee naar buiten, als je durft'
Volgens getuigen die hem die avond hadden meegemaakt, pochte hij nogal over die periode en daagde hij de anderen uit: ‘Kom maar mee naar buiten, als je durft.’ Ook Poos werd uitgedaagd. Maar deze ‘zoon uit een achtenswaardige familie’, zoals een krant hem omschreef, ‘goedaardig en van een vroolijk karakter, zijnde afkerig van twist- en vechtpartijen’, moest niks hebben van een robbertje vechten en bood Van Eck een borrel aan. Die werd geaccepteerd en gedronken, maar het weerhield Van Eck er niet van om te blijven sarren.
De Beerse jongens besloten dat het beter was om huiswaarts te gaan. Buiten het café vielen er echter toch klappen. Van der Kruijsen zou Van Eck flink hebben zitten ophitsen. Martinus Veltpaus kreeg van Van Eck een klap tegen zijn mond waar de ongelukkige nog lang last van zou hebben. En Peter Vergeest kreeg een forse stoot tegen zijn borst. Pas de volgende dag zou hij ontdekken dat hij geluk had gehad. Vermoedelijk had Van Eck die slag toegediend met een open mes in de hand want in zijn vest ontdekte Vergeest die ochtend een flinke snee.
Fataal
Toen was zijn vriend, Jan Poos, al dood. Hoe het precies gebeurd is, werd later, tijdens de rechtszitting in Den Bosch op 29 november 1883, ook niet helemaal duidelijk. Een getuige die rond half twaalf langs de herberg was gelopen, had een jongeman in gebogen houding richting Beers zien gaan. Die had zijn armen om zijn hoofd geslagen. Dat moest Poos geweest zijn. Die werd korte tijd later op de weg door zijn kameraden gevonden. Een diepe snee in zijn hals, volgens de Millse dokter Anderegg was die acht centimeter diep, was hem fataal geworden.
Weldra was het een drukte van belang rondom het lijk. Van Eck was er ook bij. Hij was heel rustig en, volgens getuigen, niet dronken. De veldwachter onderzocht Van Eck en ontdekte in diens broekzak een geopend mes waar bloed aan zat. Voor de rechters voldoende bewijs dat Van Eck Poos had doodgestoken, ook al had niemand het zien gebeuren. Van Eck werd veroordeeld tot vijf jaar tuchthuis.
Dit verhaal is geschreven door journalist/schrijver Geurt Franzen (www.geurtfranzen.com) en verscheen eerder in dagblad De Gelderlander (www.dg.nl/maasland).
