Een paar dagen voor Sacramentsdag 1947 werden in de 4e klas enkele jongens naar voren geroepen, onder wie ook ik. We moesten naast elkaar gaan staan, zodat meester Jans(s)en ons op grootte kon beoordelen. We zouden namelijk met zijn vieren tijdens de processie een beeld op onze schouder gaan dragen.
Voor mij was het een heel grote eer en bijzonder op deze Sacramentsdag. Na ons verzameld te hebben op het schoolplein, liepen we naar het afgesproken punt voor de processie. We kregen een brede, blauwe sjerp diagonaal over onze kleding. Op de draagbaar stond het Christuskind, onderweg werden foto’s gemaakt, denkend die nog eens te zien. In de straat hingen geel-witte vaantjes, links en rechts stonden hoge zuilen met kantelen waarop voornamelijk geraniums.
De processie werd voorafgegaan door ruiters te paard, diverse verenigingen, twee muziekkorpsen, namelijk die van het Kruisherencollege en Harmonie De Eendracht. Op de straatstenen waren versieringen aangebracht, figuren met gekleurd zaagmeel, en bij ieder huis stond een versierd beeld voor het raam en brandende kaarsen. Het baldakijn, waaronder pastoor De Louw met het H. Sacrament in een monstrans liep, werd voorafgegaan door de Erewacht met brandende flambouwen. Iedereen langs de route knielde als de “Troonhemel” voorbij kwam.
Schoolkinderen, zusters en bruidjes, en de dorpelingen vormden het merendeel van de processie, huismoeders met kleine kinderen stonden langs de route. Die liep vanaf de Kerkstraat, Kapelstraat, verder naar de Ouw Kerk en de Sacramentsweg naar het Marktplein. Daar stond voor het Prilleke het prachtig rustaltaar. Na de plechtig gezongen Mis met drie Heren ging de processie via de Marktstraat terug naar de kerk. Links stond bij het atelier van Jansen de Wit (de Sok) het personeel langs de straat. Het was voor iedereen een doordeweekse werkdag, een dag waarop het altijd gloeiend heet was.
Thuisgekomen vroeg Moeke om naar de ‘straat’ te gaan, daar werd de bloemenversiering in handkarren geladen. Tegen een lage prijs deden de bloemisten ze van de hand. Dat bespaarde veel werk om ze weer terug naar de kwekerij te brengen. Na de processie werd het door de bruidjes uitgestrooide mengsel bijeengeraapt. Het had grote waarde, want “het H. Sacrament was er overheen gegaan”. Het werd verzameld in een toet, een papieren zak, en opgehangen in het woonhuis, schuur of hooiberg ter bescherming tegen onheil, brand en bliksem.
De Katholieke Illustratie van 3 augustus 1918 vermeldt de H. Sacramentsprocessie van Uden: “nu de kwestie van het processieverbod nog steeds aan de orde van den dag is, zijn de foto’s van openbare processies van actueel belang. Aldaar wordt driemaal per jaar een processie gehouden: op H. Sacramentsdag, met Kruisvinding (3 mei) en het feest der H. Odilia (18 juli)”.
Donderdag 4 juni 2015 is het weer Sacramentsdag. In Gronsveld (Zuid-Limburg) wordt eens in de vier jaar de Grote Bronk gehouden. Een zes uur durende processie, slingerend door de velden, waarbij onderweg diverse rustaltaren worden aangedaan. Vorig jaar telde ik in Eijsden 22 wierookvaten waarvan ik de verbrande harsgeur kon opsnuiven.
Het heeft er verder niets mee van doen, maar die laatste foto met al die wierookvaten aan de hekken geeft een sterke overeenkomst met wat zeer recent op het nieuws was met al die liefdeshangslotjes aan de hekken van een Parijse brug die hoognodig verwijderd moesten worden daar anders door 't enorme totaalgewicht de brug zou bezwijken.
Marilou Nillesen
bhiczei op 9 juni 2015 om 16:43
Haha, ja... ik zie de gelijkenis!
Rini de Groot.
zei op 10 augustus 2019 om 22:55
In het Missiehuis van Mill Hill in Oosterbeek hangt bij de kapelingang een 2,85 m. lag tableau waarop een Sacramentsprocessie van Kampala in Oeganda is getekend door de Udenaar Br. Jozeph.
De stoet, met de plaatselijke bevolking meest blootvoets, men verteld dat ieder volgens zijn gelijkenis door Jozef was getekend. De processie met 34 deelnemers meest blootsvoets, alleen de celebrant en nog een man dragen zichtbaar schoenen. Rechtsonder staat: Br. Joseph 1940.
Rini de Groot.
zei op 7 februari 2021 om 17:23
In de veertiger jaren vroeg de non van de klas op de meisjesschool wie in Sacramentsprocessie als bruidje mee wilde lopen, maar mèt lange Mouwen. M’n oudere zus kreeg bruidjeskleding ter leen van de, Goede Kennis tegenover, zij zorgde dat, òns bruidje deel mocht nemen.
Met drukknopen aan te korte mouwkes werd de benodigde lengte gehaald.
Als kind is dat toch schitterend om op zo,n dag te ‘pronken.’ In Limburg kent men de jaarlijke uren durende ‘Groete Broonk’ (Pronken) kilometers lange processie.
Rini de Groot.
zei op 7 februari 2021 om 23:19
Was bij ons de processie beginjaren vijftig op de voormiddag en altijd snikheet, werkend bij Munsters in Erp halverwege vijftiger jaren. Mopperde Erps personeel dat van thuis uit naar de aldaar s,avonds gehouden processie werd gestuurd.
Kreeg vandaag een filmpje (8 min.) toegestuurd van Feesboek over begin jaren vijftig gehouden processie.
Norah
zei op 8 februari 2021 om 01:52
Gronsveld en Eijsden, komt me bekend voor, de "Broonk".
Voor mij was het een heel grote eer en bijzonder op deze Sacramentsdag. Na ons verzameld te hebben op het schoolplein, liepen we naar het afgesproken punt voor de processie. We kregen een brede, blauwe sjerp diagonaal over onze kleding. Op de draagbaar stond het Christuskind, onderweg werden foto’s gemaakt, denkend die nog eens te zien. In de straat hingen geel-witte vaantjes, links en rechts stonden hoge zuilen met kantelen waarop voornamelijk geraniums.
Schoolkinderen, zusters en bruidjes, en de dorpelingen vormden het merendeel van de processie, huismoeders met kleine kinderen stonden langs de route. Die liep vanaf de Kerkstraat, Kapelstraat, verder naar de Ouw Kerk en de Sacramentsweg naar het Marktplein. Daar stond voor het Prilleke het prachtig rustaltaar. Na de plechtig gezongen Mis met drie Heren ging de processie via de Marktstraat terug naar de kerk. Links stond bij het atelier van Jansen de Wit (de Sok) het personeel langs de straat. Het was voor iedereen een doordeweekse werkdag, een dag waarop het altijd gloeiend heet was.
