Nergens is de verstedelijking en modernisering van na 1960 duidelijker dan in Prinsenbeek. Zo op het eerste gezicht lijkt het dorp een nieuwbouwwijk van Breda met de bijbehorende moderne kerk uit de jaren zestig. Maar in feite bestaat Prinsenbeek al eeuwenlang en beschikten de inwoners al ruim 200 jaar over een kerkgebouw.
In 1796 werd Beek, zoals het toen nog werd genoemd, afgesplitst van moederparochie Princenhage. Maar het duurde nog tot 1858, voordat het bestaande kerkgebouw, een combinatie van pastorie en kerk, plaatsmaakte voor een bedehuis met meer aanzien. Dat werd dus de neogotische kerk aan de Markt, die helaas in 1963 is gesloopt. Daarvan resteren alleen nog een aantal beelden en een maquette die in de huidige kerk te zien zijn.
Over de pastoors en kapelaans van vroeger doen vast nog wel verhalen de ronde. Pastoor Petrus Preijers werd in 1930 in de parochie ingehaald en hij droeg daar ook midden jaren vijftig nog de H. Mis op. Preijers werd destijds ondersteund door de kapelaans P. de Leeuw, I. Romme en C.M.R. van Dongen. Of denk aan pastoor Wolters, hieronder op de foto, die in 1956 de kerkgemeenschap onder zijn hoede kreeg. Om een indruk te krijgen van zijn 'werklast' in die dagen: volgens de Piusalmanak ging het om 4387 inwoners, allen katholiek.
Pastoor A.A.M. Wolters (foto: Hans Chabot, bron: coll. Stadsarchief Breda, nr. 19670284)
Pastoor Petrus J. Preijers (met hoed), Prinsenbeek 1939 (foto: coll. Stadsarchief Breda, nr. PB0852)
