In 1872 begint de Empelse aannemer Esser met de bouw van een nieuwe parochiekerk naar ontwerp van de Alemse architect Van Veggel. De plaatselijke timmerman G. Schippers maakt o.a. het gewelf, het dak, de kerkbanken en de altaren.
Het project heeft een positieve invloed op de economie in het dorp, en men is maar wat blij met de nieuwe pastoor die dit allemaal in gang heeft gezet. In juni 1874 is de kerk klaar en staat ze in de zon fier te getuigen van ondernemingsgeest en vakmanschap.
De totale bouwkosten, het voor die tijd enorme bedrag van ƒ 34.212,31, zijn voor de helft opgebracht door de bezittingen van de beide Alemse Gilden te gelde te maken. De andere helft bekostigt pastoor Godschalx uit eigen zak.
Daarna wordt de pastorie aangepakt, die op dezelfde plek bijna opnieuw verrijst. Het terrein is opgehoogd en bij de sloop van het oude schuurkerkje komen er bouwmaterialen vrij die opnieuw gebruikt kunnen worden.
Zo heeft het voorste gedeelte van de pastorie exact dezelfde afmetingen als het schuurkerkje, waarvan de dakspanten nog geheel intact zijn. Die worden gebruikt voor het nieuwe dak van de pastorie. Prachtige schilderingen en religieuze spreuken in sierlijke letters blijven zo bewaard. Helaas zullen de balken en panelen ruim een eeuw later - bij een brand in 1983 - verloren gaan.
In 1880 zijn er voldoende middelen om de gebroeders Gradussen uit Winssen een orgel te laten bouwen. Deze gebroeders leveren degelijk werk af; het nieuwe orgel is een sieraad voor de kerk. Het wordt aangedreven door een hefboom die op en neer bewogen dient te worden. De jongens uit de hoogste klassen van de lagere school beschouwen dit ‘pompen’ als een erekarweitje en vervullen bij toerbeurt deze taak. Na de Tweede Wereldoorlog zal het orgel elektrische aandrijving krijgen.
Tegen het einde van de twintiger jaren moet de kerk gerestaureerd worden. De begroting wordt overschreden, maar voor dat geld is de kerk dan wel een kachel rijker. De stoofjes, die sommige gelovigen op zondag meebrachten, kunnen voortaan thuis blijven. Al met al zijn er enorme verbeteringen aangebracht zowel aan de binnen- als aan de buitenkant, en kan de kerk er weer voor langere tijd tegen.
Daarna is het niet de tand des tijds, maar de oorlog die herstelwerkzaamheden nodig maakt, al blijft de kerk van Alem als één van de weinigen in de wijde omgeving gespaard. In Alem weten de bevrijders nog net te voorkomen, dat de Duitsers de toren opblazen: ze worden op heterdaad betrapt bij het aanbrengen van springladingen. Het kerkbestuur van Alem prijst zich dan ook gelukkig dat ze niet een compleet nieuwe toren moeten bouwen, maar kunnen volstaan met enig herstelwerk.
De kerk is inmiddels meer dan 130 jaar oud en nog steeds een schoonheid. De bewoners van Alem kunnen trots zijn op zijn prachtige silhouet, evenals op hun bouwpastoor. Antonius Godschalx bleef pastoor van Alem tot 1908. Hij werd opgevolgd door Pastoor Verhagen.
Een belangrijke aanvulling: Dit stukje is geschreven met dank aan Toon van Boxtel, die me toegang gaf tot zijn privéarchief over Alem.
Christian van der Ven, namens BHIC
bhiczei op 21 augustus 2008 om 13:11
Mechtilde, ere wie ere toekomt inderdaad!
Ton van Dinther
zei op 23 november 2013 om 15:56
Kunt u mij iets vertellen over de fam,van Dinther,wij zoeken al jaren naar onze voorouders tot onze verbazing (naar het vinden van onze vaders paspoort) kwamen we er achter dat hij Adrianus Antonius van Dinther geboren 9 dezember 1903 te Alem roepnaam Jos daar vandaan komt!
we hebben van alles geprobeerd(Internet en vroeger familie gevraagd maar geen antwoord gekregen ? waarom niet is ons nog steeds een raadsel.
vriendelijk groet Ton van Dinther
Annemarie van Geloven namens BHIC
bhiczei op 27 november 2013 om 12:26
@Ton van Dinther, via onze website kunt u diverse gegevens over Adrianus Antonius van Dinther, geboren 9-12-1903 te Alem, vinden. Volgens het bevolkingsregister van Alem is hij de zoon van Johannes van Dinther (1866-1912) en Johanna Adriana van Bommel (1874-1942). Zijn moeder is later na het overlijden van haar eerste man getrouwd met Johannes van Sonsbeek.
Adrianus Antonius is op 8 juni 1923 vanuit Alem vertrokken naar Breda. Op 6-4-1926 wordt hij als landbouwer vanuit Breda ingeschreven in het dienstbodenregister van Vught 1921-1931. Op 8 augustus 1927 is hij in Vught ambtshalve uitgeschreven wegens vertrek naar Amerika.
Graag nodig ik u uit om in de studiezaal van BHIC in Den Bosch nader onderzoek te komen doen in de bevolkingsregisters en registers van de burgerlijke stand. In de studiezaal kunt u de scans van de akten in de genealogische database gratis inzien.
Het project heeft een positieve invloed op de economie in het dorp, en men is maar wat blij met de 
Tegen het einde van de twintiger jaren moet de kerk gerestaureerd worden. De begroting wordt overschreden, maar voor dat geld is de kerk dan wel een kachel rijker. De stoofjes, die sommige gelovigen op zondag meebrachten, kunnen voortaan thuis blijven. Al met al zijn er enorme verbeteringen aangebracht zowel aan de binnen- als aan de buitenkant, en kan de kerk er weer voor langere tijd tegen.
