De H. Jozefkerk lag aan de Brakenstraat 29. Deze noodkerk werd ingewijd in 1964, aan de eredienst onttrokken in 1982 en gesloopt in 1990, wat onderstreept hoe plotseling en hoe snel kerken in Brabant na de jaren zestig begonnen leeg te lopen. Wat weet jij nog van het rijke roomse leven in het Drunen van vroeger, van meneer pastoor of van zijn kapelaans? Vertel hier je verhaal!
Was jij er bij toen de H. Jozef in de jaren zestig in gebruik werd genomen? Dan herinner jij je vast nog wel bouwpastoor C.A. Meeuwissen, degene die in augustus 1963 de opdracht kreeg om de nieuwe kerk in Drunen te verwezenlijken. Heken je hem nog hieronder op de foto's?
Over hem en de andere zielzorgers van de Jozefkerk weet jij vast nog wel een verhaal of twee te vertellen. Je kunt die met ons delen, door onder het kopje 'reageer op dit verhaal' een bericht achter te laten. We zijn benieuwd.
Rechts: Foto genomen in Drunen, in april 1968: huldiging pastoor Meeuwissen ter gelegenheid van zijn 25-jarig priesterfeest. Links pastoor Meeuwissen, rechts burgemeester Stieger. (Streekarchief Langstraat Heusden Altena, DRN02452, fotograaf onbekend)
Festiviteiten op het Oranjeveld in Drunen, 1968. J. van Lammeren schudt pastoor Meeuwissen de hand, burgemeester Stieger kijkt toe. Het huis op de achtergrond was de woning van pastoor Meeuwissen in de Haestrechtstraat. De twee onder eenkappers zijn woningen in de Brakenstraat. (Streekarchief Langstraat Heusden Altena, DRN02545, fotograaf onbekend)
De Sint Jozef noodkerk aan de Prins Hendrikstraat is op 14 juni 1964 gesticht. Huwelijksmis door pastoor Meeuwissen in 1964. (Foto: J. de Bont, collectie Streekarchief Langstraat Heusden Altena, id.nr. DRN01716)
Bouwpastoor Cees Meeuwissen was de eerste en de laatste echte pastoor van de St. Jozefparochie/kerk. In 1979 na de dood van past. Meeuwissen ben ik in de de Parochie Drunen komen werken als pastoraal werker (tot 1992). Er was vanaf toen een pastoraal team voor heel Drunen: de pastores Jan Jillis Vermeulen o.cist., Piet van Heeswijk, Zr. Monique Zandvliet en ondergetekende. De opstelling van de kerk is ooit noordwaarts gedraaid (over de lengte); op het oude priesterkoor stond tot 1990 een pijporgel. In 1990 is met een plechtige viering de kerk gesloten, een aantal liturgische voorwerpen zijn toen in processie over straat naar de Lambertuskerk overgebracht, waarna de kerk gesloopt is. Veel mensen waren oprecht verdrietig over de sloop indertijd, maar voor de ooit gebouwde houten noodkerk was dit het einde, helaas !
Thijs de Leeuw
bhiczei op 30 november 2017 om 12:33
Bedankt, Jan, voor je bijdrage! Fijn om te horen van iemand die zo actief en zo lang betrokken was bij de pastorale werkzaamheden daar. Als ik het goed lees heb je dat werk ook nog voortgezet vanuit de H. Lambertus? Hopelijk zijn de mensen toen snel gewend geraakt aan het nieuw kerkelijk onderkomen?
Jan Lange
zei op 30 november 2017 om 18:32
Verhuizen kost bedstro, is een oud gezegde en dat was hier ook zo. De Jozefkerk was intiem en klein, de Lambertuskerk een enorm groot gebouw; het was toch inschuiven in een groter geheel, zoals dat gaat met ook andere herindelingen. Je eigenheid ben je kwijt. Het door Jozefkerkvrijwilligers in 1990 naar de Lambertuskerk overgeplaatste/gereviseerde pijporgel is bijv. daarna toch als koororgel aldaar verdwenen. Maar goed, we zijn 27 jaar verder en niets blijft, alles beweegt/verandert, daar waren de oude Grieken ver vóór Christus al achter.
Annemarie van Geloven
bhiczei op 1 december 2017 om 09:25
Dat zijn wijze woorden, Jan!
Thijs de Leeuw
bhiczei op 1 december 2017 om 10:47
Nogmaals dank, Jan, voor je reactie. Mooi hoe die kerk jullie niet alleen samenbracht, maar ook echt een gevoel gaf van samenzijn. Hopelijk is het nog goed afgelopen met dat pijporgel, na weg te zijn gehaald uit de Lambertuskerk. Toch een belangrijk stuk herinnering.
Gerard H.A.A. de Bie
zei op 21 december 2017 om 18:36
Goh Jan Lange de zinsnede : " niets blijft, alles beweegt / verandert, daar waren de oude Grieken ver vóór Christus al achter " Is niet bepaald bevorderlijk om dingen en feiten te bewaren. En er wordt 'Heut-zu-tage'al zoveel verkwanseld en over boord gegooit. Moeten we BHIC dan toch maar met een grote korrel zout nemen ? Of ga ik er nu tè gestrekt in !!
Jan Lange
zei op 21 december 2017 om 19:00
Gerard, zelfs het BHIC is sterfelijk/niet tegen de vergankelijkheid bestand ! Natuurlijk ben ik blij, dat jullie er alles aan doen om dat zo lang mogelijk uit te stellen ! BHIC was ooit Rijksarchief en daarvoor talloze zoldertjes en kasten op -tig locaties. Dat er sowieso nog zoveel bewaard is gebleven in de loop der eeuwen geeft de burger wel moed !
Lisette Kuijper
bhiczei op 22 december 2017 om 17:21
Fijn dat je met deze hoopvolle woorden besluit, Jan! Wij zullen als BHIC natuurlijk niet beweren dat onze stukken 'oneindig' bewaard blijven, maar we doen ons uiterste best om ze in elk geval zo lang mogelijk te behouden...
Tot nu toe heeft dat geresulteerd in ruim 40 kilometer papier en perkament en er komen ook steeds meer digitale metertjes bij!
jan lange
zei op 3 november 2018 om 22:15
Voor de liefhebber: in Met gansen trou jrg. 67, 2017-12 een artikel van PC de Jong: De St. Jozefparochie te Drunen 1964-1990.
Lisette Kuijper
bhiczei op 7 november 2018 om 10:16
Bedankt voor deze tip, Jan! De liefhebber kan voor dit artikel overigens ook in onze studiezaal terecht.
