In 1794 maakt Mr. Caspar van Breugel in opdracht van de Staten-Generaal een overzicht van de sociaal-economische toestand van de Meijerij van ’s-Hertogenbosch, getiteld Beschreeve staat van de Meijerije. Dit overzicht hadden de Staten-Generaal nodig voor een hervorming van het belastingstelsel.
De gegevens kreeg Van Breugel aangeleverd van de plaatselijke bestuurders van steden en dorpen. Die hadden er natuurlijk belang bij dat de belastinginners niet al te hoge verwachtingen zouden koesteren.
Het geschetste beeld was dus meestal somberder dan de werkelijkheid. Als het al te erg werd corrigeerde Van Breugel de gegevens van de bestuurders door er een commentaar aan toe te voegen.
Aan de andere kant waren de kwantitatieve gegevens natuurlijk wel controleerbaar, dus daar kon niet al te veel mee gesjoemeld worden. Een deel van het sombere beeld komt bovendien wel overeen met de werkelijkheid, want de economie zat in die jaren wel degelijk in een dip.
Over Berghem bevat de Beschreeve staat de volgende tekst:
In dit dorp is geen koophandel, er is slechts één enkele handelaar in boekweit en nog een in honing. Vermelding van markten is er niet, evenmin als enig handelsverkeer, daar het dorp ver van alle doorgaande wegen ligt.
Er zijn twee brouwerijen en geen fabrieken.
De enige bron van inkomsten voor de ingezetenen is de landbouw en de veeteelt, met uitzondering van de timmerlieden, metselaars, schoenmakers, kleermakers en winkeliers.
Door een misverstand zijn er wel twee vergunningen voor oliemolens afgegeven, maar één zou het gemakkelijk af kunnen, en dan nog zou het olieslaan nauwelijks voldoende bestaan opleveren.
Er zijn zeven of acht tappers en herbergiers.
De akkers en weilanden lopen kwalitatief nogal uiteen: vele zijn niet bebouwbaar, andere zeer goed voor licht koren. De rogge wil op de meeste landerijen niet echt gedijen, omdat het weinig graan schiet. De haver wordt ook bijna helemaal op landerijen langs de Maas, die buiten de jurisdictie van Berghem liggen, geteeld.
De gegevens kreeg 
