In 1794 maakt Mr. Caspar van Breugel in opdracht van de Staten-Generaal een overzicht van de sociaal-economische toestand van de Meijerij van ’s-Hertogenbosch, getiteld 'Beschreeve staat van de Meijerije'. Dit overzicht hadden de Staten-Generaal nodig voor een hervorming van het belastingstelsel. De gegevens kreeg Van Breugel aangeleverd van de plaatselijke bestuurders van steden en dorpen.
Die hadden er natuurlijk belang bij dat de belastinginners niet al te hoge verwachtingen zouden koesteren. Het geschetste beeld was dus meestal somberder dan de werkelijkheid. Als het al te erg werd corrigeerde Van Breugel de gegevens van de bestuurders door er een commentaar aan toe te voegen.
Aan de andere kant waren de kwantitatieve gegevens natuurlijk wel controleerbaar, dus daar kon niet al te veel mee gesjoemeld worden. Een deel van het sombere beeld komt bovendien wel overeen met de werkelijkheid, want de economie zat in die jaren wel degelijk in een dip.
Over Lithoijen bevat de Beschreeve staat de volgende tekst:
In dit dorp wordt geen koophandel van enig belang gedreven. Nu en dan worden er wel enige goederen uit schepen op grond van Lithoijen gelost, maar die worden dan meteen naar andere plaatsen vervoerd.
Er zijn geen brouwerijen en evenmin fabrieken.
De middelen van bestaan van de ingezetenen bestaat uit het boerenwerk, waarbij de meesten op dagloon werken. Er zijn niet meer dan zes of zeven boertjes die zich zelf kunnen redden, en enkele die hun bestaan in de varkensfokkerij zoeken.
Er zijn vier tappers en herbergiers.
De kwaliteit van de akkers is matig. Als de ongeveer 170 morgen ingezaaid is, en soms nog meer als het water niet te lang in ’t Broek blijft staan, dan worden om de vier jaar de weilanden wel eens ingezaaid, maar door de overstromingen en het weinige vee, is dat zeer onzeker. De weilanden en hooilanden zijn de moeite waard, zowel om te zien als qua opbrengsten, behoorlijk veel meer dan de akkers, hoewel daar onder ook mooie, goedgelegen en fraaie uiterwaarden zijn, die voor de duurste gronden worden gehouden, zowel in huur, verhuur, koop als verkoop, terwijl ze groot in aantal zijn. De hooi-, wei- en zaailanden behoren bijna allemaal aan lieden van buiten het dorp toe.
Die hadden er natuurlijk belang bij dat de belastinginners niet al te hoge verwachtingen zouden koesteren. Het geschetste beeld was dus meestal somberder dan de werkelijkheid. Als het al te erg werd corrigeerde 
