Op donderdag 18 november 1960 was het feest in het gebouw van het Wit-Gele Kruis, maar ook een beetje treurig. Na dertig jaar trouwe dienst, waarin ze 3.350 Boekelse babies in hun eerste dagen had geholpen, legde Hanne Bongers haar werk om gezondheidsredenen neer. Ze was toen 61 jaar en al sinds 26 oktober 1930 in dienst als kraamverzorgster.
Die beroepskeuze was eigenlijk uit nood geboren. Ze was nog maar net tien maanden getrouwd, toen haar man een ongeval kreeg, waardoor hij invalide werd. De sociale voorzieningen waren in die dagen nog heel anders dan nu, en Hanne zou voor de inkomsten van het jonge gezin moeten gaan zorgen.
In Uden volgde ze de cursus voor kraamverzorgster en in 1930 haalde ze haar diploma. Pastoor Kitselaar uit Zeeland trad zo’n beetje op als haar “beschermheer” en zorgde ervoor dat ze uiteindelijk in Boekel bij het Wit-Gele Kruis terecht kwam. De eerste Boekelse babies die aan haar zorgen werden toevertrouwd waren Franciscus Vonk en Antonius van der Aa. Er zouden er nog duizenden volgen, waaronder 42 tweelingen en een drieling.
De redacteur van Uit onze Knollentuin, waaraan veel van deze gegevens zijn ontleend (met dank aan Bart van de Ven), rekende in 1960 uit hoeveel kilometer Hanne in die dertig jaar wel niet gefietst zou moeten hebben. Het kwam neer op meer dan 200.000 kilometer, ofwel ruim vijf keer de aarde rond. In die dertig jaar versleet Hanne dan ook acht fietsen.
Dat fietsen ging altijd maar door, onder alle omstandigheden, weer of geen weer. Kinderen houden daar nu eenmaal geen rekening mee, als ze de wereld in willen.
Ook de oorlogsomstandigheden speelden geen enkele rol: Hanne ging, met onverduisterde fietslamp, gewoon op pad als zich weer een nieuwe wereldburger aankondigde. Dat leidde een enkele keer tot opsluiting door Duitse soldaten, waarna ze dan zelf “verlost” moest worden door de Boekelse wachtmeester van politie Renkens.
Hanne deed haar werk met hart en ziel, stond de Boekelse moeders met raad en daad terzijde en fungeerde voor velen als vertrouwenspersoon. De belangstelling voor haar zilveren jubileum in 1955 was dan ook groot, net als de waardering van de gemeenschap voor haar inzet.
W.van den Bosch - Meulemeesters
zei op 7 juni 2008 om 18:36
Ik ben in de winter van 1955 op 17 februari geboren. Die winter was erg streng en er lag in die dagen een flinke pak sneeuw! Toen mijn geboorte zich aankondigde, heeft Hanna Bongers ook de bevalling gedaan bij mij! Ze heeft zich door de sneeuw gewerkt om op tijd te komen! Naar ik me heb laten vertellen was ik er al voor meneer Dokter Jetten arriveerde! Geen weer te slecht, Hanna daar kon je op rekenen in die dagen volgens mijn moeder!!!!! En zij kon het weten want volgens dat ik heb gehoord heeft ze alle tien de bevallingen bij ons thuis gedaan!
Jeanny Bevers Vesters
zei op 23 november 2012 om 21:19
zij is een een van mijn vroegste herrinneringen. 8 Febr 1947 precies een
maand voor mijn derde verjaardag toen mijn broertje Josje was geboren.Ik was in een sloot gevallen bij het spelen
en een vreemde vrouw met een witte schort droogde mij af terwijl ons mam in bed lag Ik kan het nog duidelijk voor de geest halen en heeft dus veel indruk op mij gemaakt
Annemarie van Geloven namens BHIC
bhiczei op 27 november 2012 om 11:06
Een kordate vrouw, dat spreekt ook uit jullie herinneringen!
Gerard H.A.A. de Bie
zei op 26 juni 2017 om 00:07
Scrol nog wat verder en je kunt nog een verhaal aanklikken over Hanna Bongers door Ger van Lankvelt.
Mooie aanvulling, Gerard. Over zo'n veelzijdige vrouw zijn meerdere verhalen te vertellen, dat blijkt maar weer.
Nicole Nijenbrink-van der Heijden
zei op 4 februari 2019 om 18:42
Hanna Bongers was mijn oma. Bij mijn ouders hebben altijd twee bordjes gehangen van dit jubileum. Een van de eerste 1930 en een uit 1955. Als u wil kan ik van beiden duidelijke foto sturen.
Marilou Nillesen
bhiczei op 4 februari 2019 om 21:11
Oh ja, heel graag Nicole! Wil je deze sturen naar info@bhic.nl ovv Hanna Bongers? Dan zetten we ze er graag bij.
Misschien kun je meer vertellen over je oma? Heb je haar persoonlijk gekend, welke herinneringen je aan haar hebt? We zijn heel benieuwd.
Marilou Nillesen
bhiczei op 6 februari 2019 om 11:07
En met dank voor het insturen, Nicole. Prachtige bordjes!
Die beroepskeuze was eigenlijk uit nood geboren. Ze was nog maar net tien maanden getrouwd, toen haar man een ongeval kreeg, waardoor hij invalide werd. De sociale voorzieningen waren in die dagen nog heel anders dan nu, en Hanne zou voor de inkomsten van het jonge gezin moeten gaan zorgen.
De redacteur van 
