Dure tijden zijn van alle tijden. We zitten weer midden in de dure feestmaand, maar ook in de jaren voor de oorlog moesten onze oma’s het zuinig aandoen. Ze werden daartoe door de Stichting voor Huishoudelijke Voorlichting ten Plattelande aangespoord.
In de Graafsche Courant van 18 december 1937 komen we onderstaand recept tegen voor Oliebollen. Je kunt de gescande kranten van het BHIC online inzien.
WENKEN VOOR DE ZUINIGE HUISVROUW
RECEPTEN VOOR DE AANSTAANDE FEESTDAGEN.
Probeert U eens een van de volgende recepten. Ze zijn niet duur en vallen zeker in de smaak.
Bloem- en boekweitmeel door elkaar mengen in een kom. De gist aanmengen met wat lauwe melk en dit bij het meel doen. Dan al roerende de helft van de melk toevoegen. Kloppen tot er geen kluitjes meer in zijn en de rest van de melk, het zout en de gewassen krenten toevoegen. Het beslag op een lauwe plaats, goed dicht gedekt 1 uur laten rijzen. Een ijzeren potje met vet dampend heet laten worden. Twee lepels in de hete olie dompelen en hiermee bollen beslag in het vet laten glijden. De bollen niet te vlug bruin en gaar bakken. Op een schotel stapelen, waarop een stuk grauw papier en bestrooien met suiker.
Mutsen. Laat U de kinderen in de Kerst vacantie eens mutsen of Haman's oren bakken. Ze zijn vast een hele middag prettig bezig. Mutsen of Haman’s oren. Een ei breken in een kom en hier zoveel bloem doorwerken, tot het een stevig deeg is. lets zout erdoor kneden. Het deeg op een met bloem bestrooide tafel zeer dun uit rollen met een deegrol of flesch. De lap in ruitjes snijden en deze in een pannetje met zeer heet vet vlug lichtbruin bakken. Bestrooien met fijne suiker of fijn zout. Smakelijk.
Interessant Hanneke. Ook in de vroege naoorlogse jaren was het nog best moeilijk voor de meeste families en moest er in de meeste gezinnen toch elk dubbeltje omgedraaid worden. Wat waren we als kinderen al blij met een tulband gebakken in de wonderpan en soms bestrooid met wat poedersuiker. Rini de Groot schreef er al eens over https://www.bhic.nl/ontdekken/verhalen/de-laatste-tulband-uit-de-wonderpan
Of voor de feestdagen dan eigen gebakken brood met kandijsuiker. Mmm...ik ruik nog de geur die uit de oven kwam. En de sigarenrook van je oom (oei oei..) of het advocaatje waarvan je daarna de laatste lepeltjes uit mocht 'drinken'. Dan de bavarois die je tante zo heerlijk kon bereiden..of de rode stoofpeertjes die nergens roder waren ...of de geur van het konijn of de haas die stond te stoven op de kachel. Of de eigengemaakt chocoladepudding mét slagroom of de griesmeelpudding met bitterkoekjes en bessensaus.. Mmm..
Gerard H.A.A. de Bie
zei op 2 januari 2016 om 12:58
Ik vroeg me af wanneer slagroom als algemeen gebruik op het Brabantse platteland zijn intrede deed? Daar ik me meen te herinneren dat in de 50er jaren er alleen maar boterachtige stijve crême op taart en gebak werd gebruikt . Daardoor bleef gebak ook langer verkoopbaar want zo'n geweldige koelingen waren er toen nog niet als ze er al waren.
Hanneke van der Eerden
bhiczei op 5 januari 2016 om 09:28
@Gerard, het bederfvrij houden van etenswaren was voor de invoering van de koelkast in het huishouden inderdaad een groot probleem, zowel voor de verkoper als de consument. Maar ieder huis had in die tijd nog een koele kelder!
De zuinige huisvrouw, en dat waren ze allemaal, kocht enkel op verjaardagen en feestdagen gebak. Naast de mokkapunten en nougatinegebakjes werden ook slagroompunten aan de gasten voorgezet.
Ik herinner me wel de aanmoediging van mijn oma, die in de zomer jarig was, om de slagroomgebakjes als eerste te kiezen.
Op het platteland werd van de room van de melk boter gemaakt, en geen slagroom. Daarvoor was de huisvrouw te zuinig.
In de Graafsche Courant van 18 december 1937 komen we onderstaand recept tegen voor Oliebollen. Je kunt de gescande kranten van het BHIC 
