Nee, het is geen klusbedrijf, deze congregatie van de Zusters Reparatricen, al is hun ultieme doel wel ‘heel maken wat stuk is’, in spirituele zin dan. Hun gebed en hun apostolische werk moet de verloren vriendschap tussen God en de mens (als gevolg van menselijk ongeloof en zondig gedrag) herstellen (eerherstel).
De congregatie is gesticht door de Belgische Emilie d’Oultremont d’Hooghvorst (1818-1878), die in 1847 weduwe was geworden, 29 jaar jong, met vier kinderen. Op 8 december 1854, precies op de dag dat het dogma van Maria’s Onbevlekte Ontvangenis werd afgekondigd, had ze een religieuze ervaring, waarin ze Gods liefde voor de wereld en de onverschilligheid van de mensen daarvoor diep voelde. Ze voelde zich geroepen om net zo voor Jezus te leven als Maria dat had gedaan.
In 1858 begon ze met een kleine groep gelijkgestemde vrouwen een congregatie in Straatsburg, de Orde van Maria Reparatrix (La Société de Marie-Réparatrice), en nam de naam Moeder Maria van Jezus aan voor een leven van gebed, boetvaardigheid en naastenliefde. In 1869 kreeg de nieuwe congregatie de goedkeuring van het Vaticaan en in 1883 werden de constituties door paus Leo XIII goedgekeurd.
De congregatie Societas Mariae Reparatricis of Congregatie van Maria Eerherstel breidde zich snel uit, zoals in Parijs (1858), Doornik (1863), en Luik (1866). Uiteindelijk zou Moeder Maria van Jezus zelf nog twintig communiteiten in acht landen stichten. De Reparatricen zijn nu in 23 landen aanwezig, in Europa, Noord en Zuid Amerika, Afrika en drie eilanden in de Indische Oceaan.
Als gevolg van de antiklerikale politiek in Frankrijk week in 1904 een aantal zusters uit naar Maastricht. Daar stichtten ze het Reparatricenklooster aan de Kapoenstraat. Vandaaruit werden dochterkloosters opgericht in Eindhoven, Steenderen, Haelen, Enschede en Venlo. Anno 2017 zijn ze bijna geheel uit Nederland verdwenen.
Nog steeds is de verering van het Allerheiligste belangrijk bij de zusters, maar ze doen ook aan missiewerk en ondersteuning van behoeftigen. De geestelijke oefeningen van Ignatius van Loyola, de stichter van de jezuïeten, zijn belangrijk in het contemplatieve deel van hun leven. Ze dragen (droegen) een wit habijt met een lichtblauw scapulier en dito sluier daaroverheen en op de borst een zilveren hart met de woorden Tota pulchra es Maria (U bent geheel voortreffelijk, Maria).
In 1997 werd Emilie d’Oultremont zalig verklaard door paus Johannes Paulus II.
In Noord-Brabant was er dus één klooster, het Reparatricenklooster in Eindhoven. Buiten Noord-Brabant waren er kloosters in Enschede, Haelen, Maastricht en Venlo.
Foto’s Emilie d’Oultremont d’Hooghvorst (1818-1878). Bron: Wikimedia. Zuster Adriana Bekkers, lid van de Congregatie van Maria Eerherstel, met haar broer Willem Marinus, de latere bisschop van ’s-Hertogenbosch, 1944. Bron: Katholiek Documentatie Centrum, fotonr. 1A00016. Een zuster reparatrice in Rome, c. 1965. Origineel: Oriëntatiecentrum voor Kerkelijke Roeping. Bron: Katholiek Documentatie Centrum, fotonr. 2B1772.
De congregatie is gesticht door de Belgische 
De congregatie Societas Mariae Reparatricis of Congregatie van Maria Eerherstel breidde zich snel uit, zoals in Parijs (1858), Doornik (1863), en Luik (1866). Uiteindelijk zou Moeder Maria van Jezus zelf nog twintig communiteiten in acht landen stichten. De Reparatricen zijn nu in 23 landen aanwezig, in Europa, Noord en Zuid Amerika, Afrika en drie eilanden in de Indische Oceaan.
In 1997 werd Emilie d’Oultremont zalig verklaard door paus Johannes Paulus II.
