Deken Broekman

De bus was zoals gewoonlijk overvol. Het was een hele zit, maar daar dadelijk meer over. Helemaal achterin was nog plaats. Bij de halte voor Simeonshof ging een geestelijke naast mij zitten. “U bent toch Deken Broekman?” vroeg ik hem. “Ja, jongeman,” zei hij met donkere stem. “Dan hebben wij samen iets gemeen, want mijn naam is ook Broekman. Misschien zijn we wel familie?”

Ik vroeg hem of hij de directeur van Simeonshof was, maar hij vertelde me dat hij er de rector was. “Ik ben er wel eens geweest, op bezoek bij mevrouw Baijens,” zei ik. Ondertussen hadden wij na verschillende haltes Boxtel verlaten en waren we op weg naar Liempde. Ook daar stopten we nog bij verschillende haltes om vervolgens de rijksweg op te draaien, op weg naar het NS-station in Best.

Ik vertelde dat ik protestants was en 6 jaar lang het Christelijk-Nationaal onderwijs had gehad op de Hemelrijke in Eindhoven. De oude Deken luisterde aandachtig. “Vóór tien uur hadden wij nog geen reken- of taalboek in ons hand gehad rector,” vervolgde ik. “Het eerste uur moesten wij bidden en bijbel lezen. Wij stonden dan naast ons schoolbankje een psalm of gezang op te zeggen.”

De bus was inmiddels bij het eindpunt in Best gekeerd en wij verlieten het dorp via verschillende zijstraten. Bij de stoplichten op de rijksweg gingen we rechtsaf op weg naar het kerkdorp Acht. Van daar nam de bus de stadse route van Eindhoven en stopte bij iedere bushalte. Op de Boschdijk wees ik de Deken de richting van Hemelrijke aan waar ik op school had gezeten.

Als wij naar school moesten kwamen wij door deze katholieke wijk van Oud Woensel. Het maakte eigenlijk niet veel uit of we nu door de Van Kinsbergenstraat of de De Vriesstraat gingen. Daar werden wij vaak opgewacht door de katholieke jeugd om ons te treiteren. De Fratersschool in de Pastoriestraat, daar zaten de kompanen die ons het leven zuur maakten. Wij waren de protestanten en dus de goddelozen in de ogen van de Woenselse katholieken. Bij het voorbijgaan stonden ze dan naar ons te schreeuwen:

“Protestante bokken,
Liggen in bed te knokken,
Denken niet aan God
Maar alleen aan de pispot.”

Na anderhalf uur rijden vanaf Boxtel kwam de bus het station in Eindhoven binnen. Anderhalf uur waarin ik hem mijn verhaal had verteld. Wat ik hem toen nog niet kon vertellen , is nu wel een mooie toevoeging aan mijn verhaal, namelijk dat mijn beste duivenvriend Twan Boogers is, een leerling van de Fratersschool in de Pastoriestraat.

De bus stopte en iedereen stapte uit. Deken Broekman ging rechts en ik links.

Dit verhaal verscheen eerder in de MooiBoxtelKrant van 29 september 2021