Na bijna vijf bijna zware jaren is Vught net enkele maanden bevrijd, als op woensdag 21 februari 1945 het noodlot toch nog toeslaat op de vrouwenafdeling van de psychiatrische inrichting Voorburg. Op de binnenplaats slaat een Duitse vliegtuigbom in en richt daarmee een ravage aan, en erger: eist het leven van één van de patiënten.
Eén van de ooggetuigen vertelt: “We liepen op het dak, toen kwam er een vliegmachine aan. Zwaaien, je was jong. Toen kwam er nog een tweede achteraan. Toen zag ik dat bomluik open gaan. En die bom kwam recht op mij af. Ik riep nog bukken. En toen dacht ik: ‘ik ga dood’. Ik lag op de rand van de trechter en die liep vol met water. Er was een hete buis gesprongen. Ik stond wezenloos te kijken naar dat gat. Dat gat vulde zich met rood water en toen zag ik een gestichtsjurk drijven. En toen kwamen de Tommies en die trokken haar (de patiënt) eruit. Ze heeft de hele klap voor mij opgevangen”.
Van Rut Stokman van Reinier van Arkel weten we dat een vluchtend vliegtuig een bom liet vallen in de binnentuin tussen de bezoekzaal en afdeling Cathrien. Door de luchtverplaatsing werd de betreffende patiënte vanaf het balkon in de ontstane granaattrechter gezogen. Binnenstromend water dat uit kapotgeslagen leidingen stroomde, maakte een einde aan haar lijden.
In totaal zijn er binnen Voorburg negen oorlogsslachtoffers te betreuren. Twee cliënten door bommen of granaatscherven en twee cliënten zijn afgevoerd naar Westerbork. Verder zijn twee religieuze zusters en twee verpleegkundigen omgekomen.
