Het staat in kille letters opgetekend in de Schepenbank van Helvoirt maar het moet een akelig einde zijn geweest voor Huijbert Verhulst. Begin december 1790 slipt hij van een loopplank, valt voorover in de Raamse waterloop maar blijft met zijn voet klem zitten tussen de plank en een boompje. Niet bij machte weer boven water te komen, betekent dat zijn dood. Nog diezelfde maand bevelen de schepenen dat er een leuning moet komen.
Hoe het zo mis heeft kunnen gaan, staat vrij nauwkeurig opgetekend door schepenen van Helvoirt, ‘mitsgaders Joseph Immens, dorps-chirurgijn te Helvoirt’. In de voormiddag van 1 december van 1790 gaan ze naar ‘het Grootbroek alhier ter plaatse genaamd de Laarse kerkpad tussen het Kerkenbosch en dat van Suijskens’. En daar treffen ze de ongelukkige Verhulst. ‘Stekende met zijn rechterbeen tussen een plank en een boompje, hetwelk tot een vonder over voorschreven loop diende, zijnde vervolgens aan de linkerzijde overgevallen, hangende met het hoofd tot omtrent aan de borst onder het water, zijnde alleen de rechterschouder bloot, waarop zij hem uit het water op de kant getrokken hebben, zonder aan hem enig leven te kunnen bespeuren.’
De mannen brengen de drenkeling naar zijn huis en zien dat hij enkel een gekneusd rechterbeen heeft, veroorzaakt door het vastzitten. Dat het voorval indruk maakt, blijkt uit de daadkrachtige aanpak van het dorpsbestuur Helvoirt. Nog diezelfde maand, op 26 december, vinden we dit bevel:
“Officier en schepenen van Helvoirt bevelen, dat alle vonders, die over waterlopen liggen, in orde worden gebracht, ter breedte van 2 voet, 2" duim dik en van leuningen voorzien, dit ter voorkoming van ongelukken, zoals onlangs gebeurd.”
Hoe het zo mis heeft kunnen gaan, staat vrij nauwkeurig opgetekend door schepenen van Helvoirt, ‘mitsgaders Joseph Immens, dorps-chirurgijn te Helvoirt’. In de voormiddag van 1 december van 1790 gaan ze naar ‘het Grootbroek alhier ter plaatse genaamd de Laarse kerkpad tussen het Kerkenbosch en dat van Suijskens’. En daar treffen ze de ongelukkige Verhulst. ‘Stekende met zijn rechterbeen tussen een plank en een boompje, hetwelk tot een vonder over voorschreven loop diende, zijnde vervolgens aan de linkerzijde overgevallen, hangende met het hoofd tot omtrent aan de borst onder het water, zijnde alleen de rechterschouder bloot, waarop zij hem uit het water op de kant getrokken hebben, zonder aan hem enig leven te kunnen bespeuren.’
