In de achttiende eeuw was het gebied ten noorden van de Dintel bij Dinteloord nog niet ingedijkt. Er lag daar wel een zogenaamd gors, een natuurlijke landaanwas die normaal gesproken bij hoogwater niet meer onderliep. In dit gors was een veerdam gebouwd, waarop in 1758 een veerhuisje werd gebouwd, op een soort terp. Aanvankelijk schijnt het veer vandaar naar de haven van Dinteloord te zijn gevaren.
Na de voltooiing van de Sabina Henrica Polder in 1787 werd de reis naar het veer een stuk eenvoudiger. Aan beide zijden van de Dintel stonden nu veerhuisjes. Begin negentiende eeuw werd het veer gepacht door Joost Verrijp en zijn compagnon Arij de Visser. Zij moesten zorgen voor een ruime pont, die twee rijtuigen met bijbehorende paarden kon overzetten, en bovendien voor twee roeiboten, één aan elke zijde, zodat passagiers snel konden worden overgezet.
In het pachtcontract waren de tarieven tot in detail vastgelegd: iedere persoon betaalde een stuiver om te worden overgezet, het eerste paard kostte twee stuivers, elk volgend paard één stuiver, een rijtuig met twee wielen drie stuivers, een rijtuig met vier wielen vier stuivers. Bij harde wind, vóór zonsopkomst en ná zonsondergang werd dubbel tarief gerekend, bij ijsgang moest “na rato van de moeijte en het gevaar” worden betaald, maar nooit meer dan viermaal het gewone tarief.
Het veer bleek een uitstekend middel om ongewenste sujetten uit het gebied te weren. Uitdrukkelijk was bepaald dat er geen bedelaars, vagebonden of onbekende personen mochten worden overgezet, tenzij met schriftelijke toestemming van de plaatselijke autoriteiten - de baljuw van Dinteloord, Fijnaart of Willemstad. Zo’n ‘paspoort’ was maar één dag geldig en moest door de veerman na de overtocht worden ingenomen. Om nachtelijke stroperijen door vagebonden te voorkomen moest de veerman er bovendien voor zorgen dat zijn boten ’s nachts stevig aan de ketting lagen.
Midden jaren 1850 werden concrete plannen gemaakt voor een vaste verbinding tussen beide oevers en in 1859 was de brug een feit. Het veer werd uit de vaart genomen, de Prinslandse brug nam zijn taken over.
De naam “Prinslands veer” komen we in de negentiende eeuw overigens ook aan de zuidzijde van de gemeente Dinteloord en Prinsenland tegen als een van de benamingen van een veer over de Steenbergse Vliet nabij Steenbergen, dat ook wel Prinsenveer of het Oude Veer werd genoemd.
Het kaartje dat getoond wordt laat aan de linker zijde en stuk van de Triangel polder zien. Die polder ligt aan de zuidzijde van de Steenbergse en Roosendaalse Vliet, tegenover de Veerpolder op Dinteloords grondgebied. Het kaartje hoort dus niet bij het Prinslands veer naar de Sabinapolder. Overigens staat dit zuidelijke veer niet aangegeven op de overzichtskaart. De naam Veerdijk (Dinteloord) herinnert verder nog steeds aan de locatie waar het veer gelegen was.
Rien Wols, namens BHIC
bhiczei op 1 februari 2012 om 14:26
@Hakim,
Dank voor je reactie. Je hebt helemaal gelijk wat dat kaartje betreft. Het hoorde dan ook bij de laatste alinea van het stuk, en dat was absoluut niet duidelijk. Ik heb het plaatje verzet en er een klein tekstje aan toegevoegd, zodat het hopelijk nu wel duidelijk is.
Als je met "overzichtskaart" de kaart met veren op deze website bedoelt, dan heb je gelijk: dan zouden we een apart verhaaltje moeten hebben over het Oude of Prinsenveer, en dat is er (nog) niet. Maar als je dat zou willen maken, dan zijn we natuurlijk maar al te bereid om het er bij te zetten. Dank je wel in ieder geval voor de aanvullende informatie!
Pietjouw
zei op 26 juli 2019 om 19:51
van later datum degene die o.a de veerpont bediende was Tona. Deze noemden ze ook wel Tona van 't veer. Heb er evt. ook een foto van.
Mariët Bruggeman
bhiczei op 30 juli 2019 om 15:33
Die zouden we graag bij jouw reactie willen plaatsen. Zou je een scan van deze foto op kunnen sturen naar info@bhic.nl? Kun je misschien ook nog zeggen wanneer Tona de veerpont bediende?
Na de voltooiing van de Sabina Henrica Polder in 1787 werd de reis naar het veer een stuk eenvoudiger. Aan beide zijden van de 
De naam “Prinslands veer” komen we in de negentiende eeuw overigens ook aan de zuidzijde van de gemeente Dinteloord en Prinsenland tegen als een van de benamingen van een veer over de Steenbergse Vliet nabij Steenbergen, dat ook wel Prinsenveer of het Oude Veer werd genoemd.
