De Gemeentewet van 1851 moderniseerde het gemeentebestuur, maar veel gemeentes waren eigenlijk te kleinschalig om echt professioneel te kunnen worden bestuurd. Zo ook Hedikhuizen. In 1851 telde dit dorp 920 inwoners waarvan er 49 gerechtigd waren om de raad te mogen kiezen.
De zeven man tellende raad werd toentertijd gevormd door Jan van Sprang, Jan van Grevenbroek, Gijsbertus Timmermans, Hermanus van Falier, Adriaan Luijben, Wijnand van Hooff en Hendrik de Jongh. Luijben en Van Hooff waren tevens wethouder, en De Jongh was ook burgemeester, een combinatie die tegenwoordig ondenkbaar is.
In 1851 had Hedikhuizen nog geen gemeentesecretaris. Wel lag er dat jaar een verzoek bij de koning om de burgemeester tevens tot secretaris te mogen benoemen. Pas in mei 1852 zou dit gebeuren en bij die gelegenheid werd Michiel van Oijen als gemeenteontvanger aangesteld. Burgemeester De Jongh en wethouder Van Hooff traden op als ambtenaar van de burgerlijke stand.
In 1851 stelde de raad geen plaatselijke verordeningen vast, maar de ‘nog van vroeger bestaan hebbende’ werden vernietigd of geschorst. In 1852 stelde raad een rooster van aftreding vast en een verordening over de wijze waarop ‘plaatselijke verordeningen tegen wier overtreding straf is bedreigd’ moeten worden afgekondigd.
Veldwachter Bernardus van der Burgh handhaafde het gezag.
