Begin jaren ‘50 werden de Maasdorpen Demen, Dieden en Langel regelmatig bezocht door een oude bedelaar, genaamd Jan de Zanger. Hij liep met zijn knapzak en wandelstok zwaaiend over de nog onverharde wegen. Hij ontleende zijn bijnaam eraan dat hij een lied zong voor iedere aalmoes die hij aan de deur kreeg.
Mogelijk was hij van origine ook een echte zanger. De nachten bracht hij door in de open lucht of bij een boer in de schuur of hooiberg. Als Jan de Zanger was gesignaleerd in het dorp liepen wij als kind achter hem aan onder het roepen van “ouw menneke, ge lopt verkeerd!” en dit dan herhalend tot Jan zich omdraaide en boos met zijn wandelstok zwaaide. Ik denk dat wij als kinderen zijn opgestookt of uitgedaagd door anderen om deze man te plagen.
Hij bracht bij zijn tochten steevast een bezoek aan mijn opa en oma. Dit is geweest tot zeker 1953, ik was toen acht jaar. Mijn opa is gestorven 11 januari 1954. Ik zie het nog voor me: als Jan de Zanger bij opa en oma aan het voorhuis kwam, werd er voor hem een stoel gehaald, deed opa zijn schoenen en sokken uit en kwam oma met een emmer water om zijn voeten te wassen. Dan kreeg hij schone sokken en nieuwe, gebruikte schoenen. Gedurende dit ritueel maakten ze een praatje, dronken koffie en namen samen ten afscheid een borreltje.
Hij zal wel nooit iets gezegd hebben van het plagen, ik heb er tenminste nooit iets van gehoord. Later, toen ik ouder was, heb ik begrepen dat deze Jan de Zanger uit Oss kwam, uit het logement, en dat deze man wat we nu noemen, alcoholist was.
Er zijn vast nog lezers die meer van deze man weten. Ik hoor het graag.
Gerard H.A.A. de Bie
zei op 11 december 2017 om 17:33
Wat gezamenlijke armoede tot een mooie sociale cohesie kan leiden blijkt wel weer uit dit verhaal. Heel goed Anton dat je dit hebt vastgelegd in een verhaaltje op BHIC. Zouden meer mensen moeten doen. Het nadeel is dat je bijv. op facebook met veel minder handelingen iets kunt plaatsen. En zelfs daar blijft het meestal beperkt tot een duimpje aanklikken of zelfs dat niet, is mijn ervaring.
Lisette Kuijper
bhiczei op 12 december 2017 om 10:18
Inderdaad een prachtig verhaal, Anton! Goed om dit op onze website te delen, zoals Gerard ook aangeeft. Hopelijk zijn er (oud-)inwoners van de Maasdorpen die de herinnering aan Jan de Zanger samen met jullie ook levend willen en kunnen houden...
Mogelijk was hij van origine ook een echte zanger. De nachten bracht hij door in de open lucht of bij een boer in de schuur of hooiberg. Als Jan de Zanger was gesignaleerd in het dorp liepen wij als kind achter hem aan onder het roepen van “ouw menneke, ge lopt verkeerd!” en dit dan herhalend tot Jan zich omdraaide en boos met zijn wandelstok zwaaide. Ik denk dat wij als kinderen zijn opgestookt of uitgedaagd door anderen om deze man te plagen.
