Dankzij hem kreeg Loosbroek een nieuwe kerk: pastoor Albertus Werners was de drijvende kracht achter de komst van de Sint-Antoniuskerk die in 1913 werd opgeleverd. Dan nadert die ene bijzondere dag: dat de bisschop op bezoek kwam.
Pastoor Werners
Mogelijk was dat met de opening van de kerk maar het moet ergens begin vorige eeuw zijn geweest. Toen had de pastoor gehoord dat er bij sommige rijke families… hadden ze een speciaal systeem voor toiletten. En dat betekende dat er een elektrische borstel, -…ja het zal wel elektrisch zijn... – een borstel ging op en neer als je ontlasting gehad had en dan werd het toilet schoon afgeleverd!
En de pastoor dacht: “Dan moeten wij toch ook zoiets luxe kunnen verzinnen voor die bisschop, want die zal dat wel gewend zijn!” En toen had-ie de koster gevraagd: “Als je nou eens…” – vroeger waren dat van die eh… houten toiletten met een gat erin hè? Waar alles gewoon omlaag viel – “…als jij nou daar onderin kruipt met een eh… met een borstel? ”
Nou-dat gebeurde zo, en de koster zat onderin – de bisschop was naar het toilet geweest – toen voelde die dus die borstel op en neer gaan, toen dacht ‘ie “Hè, wat hebben ze hier toch voor iets moderns…?" En toen ging ‘ie kijken … waar die borstel vandaan kwam… en toen kwam de koster nèt voor de derde keer …. Voor z’n gezicht heen …!
Wat interessant is bij een 25-jarig priesterjubileum is dat er allerlei wetenswaardigheden voorbij komen. Uit familieverhalen weten we dat Caecilia, de pastoorsmeid, meer dan dertig jaar voor Pastoor Werners gediend heeft. Ze zal best af en toe iets spannends meegemaakt hebben met deze pastoor.
Op een dag ontdekte ze ergens een beginnende brand en riep gauw de pastoor. Hij ging erop af en wist erger te voorkomen. En bijvoorbeeld toen hij terug kwam van een wandeling en in de hei een vrijend stel had zien liggen. Misschien kreeg de pastoorsmeid wel een boei toen ze dat hoorde. Zijn vaste advies bij onenigheid was; “nooit toegeven, dat doe ik ook nooit.”
Het portret van pastoor Werners hangt tegenwoordig bij ons in huis in het kleinste kamertje! Heel netjes ingelijst. En er zijn meer afbeeldingen van heiligen bij hem op minder dan 1 meter afstand dus hij voelt zich vast heel erg thuis.
