Het is hét statussymbool voor ‘elegante dames’ tot ver in de jaren zestig van de vorige eeuw: een flatteuze bontjas. Deze foto, gemaakt in Sint-Michielsgestel, is daarvan een overduidelijk bewijs. Met een bontje hoor je erbij.
Lange tijd maakt bont een onbesproken onderdeel uit van je garderode. Op 17de eeuwse schilderijen zien we mannen, vrouwen en kinderen in jassen en mutsen met bontranden. Bont verschaft ook status: met duur hermelijn sta je er beter op dan met je bontje van konijn. En dat blijft zo, tot ver in de vorige eeuw.
Maar waar C&A in 1968 zonder gêne adverteert met de slogan ‘Bont is voor iedereen’ worden in de jaren zeventig de eerste tekenen van een antibontstemming voelbaar. Het decennium daarna wordt de stemming grimmiger. Wie zich op straat vertoont met een bontjas loopt het risico dat een actievoerder ‘bont is moord’ op je kledingstuk spuit.
Het activisme is sinds de jaren tachtig sterk verminderd. Bontactivisme kenmerkt zich niet meer door het bevrijden van nertsen of agressieve acties. De kritische consument wordt overtuigd met redelijke argumenten en positieve beeldvorming. Daarvan hebben de dames op deze foto geen weet; het dragen van bont is dan net zo vanzelfsprekend als de aanwezigheid van de geestelijke bij belangrijke gelegenheden.
Deze foto-oproep verscheen in de rubriek 'Kijk naar Toen' in De Meierij, waarin we op zoek zijn naar de persoonlijke verhalen achter een foto.
Lange tijd maakt bont een onbesproken onderdeel uit van je garderode. Op 17de eeuwse schilderijen zien we mannen, vrouwen en kinderen in jassen en mutsen met bontranden. Bont verschaft ook status: met duur hermelijn sta je er beter op dan met je bontje van konijn. En dat blijft zo, tot ver in de vorige eeuw.
