
Chat is online op maandag t/m vrijdag van 10.00 - 16.00 uur en van 19.00 - 22.00 uur.
Op dit moment zijn we offline. Je kunt je vraag stellen via e-mail of WhatsApp: 06-12887717 (alleen berichtjes)
Meer informatie over de chat-service? Klik hier
Chat is online op maandag t/m vrijdag van 10.00 - 16.00 uur en van 19.00 - 22.00 uur.
Op dit moment zijn we offline. Je kunt je vraag stellen via e-mail of WhatsApp: 06-12887717 (alleen berichtjes)
Meer informatie over de chat-service? Klik hier
Hij is van natuursteen en dateert van 1880, maar zo te zien heeft hij voor heel wat jaartjes bijgetekend: de grenspaal tussen het Hoog Hemaal en de Polder van Oijen.
Totdat na de Maaskanalisatie eind jaar dertig van de vorige eeuw Waterschap De Maaskant de zorg voor de Maasdijken op zich nam, waren beheer en onderhoud van die dijk de voornaamste taken van de waterschappen Het Hoog Hemaal en de Polder van Oijen. Het Hoog Hemaal ‘ging’ over de Maasdijk van Lith en Lithoijen, en de Polder van Oijen deed hetzelfde op Oijens grondgebied. Om de grens van beider bevoegdheden duidelijk te markeren, werd in 1880 deze paal geplaatst, nabij Driehuizen.
Niet toevallig trouwens, want op 4 januari van dat jaar was daar de dijk over een lengte van 500 meter doorgebroken. Een groot gedeelte van het Brabantse Maasland kwam toen blank te staan. Hoogstwaarschijnlijk is toen een bestaande grenspaal weggespoeld en die moest dus vervangen worden.
Alle vier zijden van de paal zijn voorzien van een opschrift. Vanuit Lithoijen aankomend, lees ik “Hoog Hemaal” en aan twee kanten het jaartal 1880. Aan de Oijense zijde van de paal tenslotte staat: “Polder van”. Waarvan? Dat stukje is helaas onleesbaar gemaakt, maar er moet “Oijen” hebben gestaan. Zijn hier vandalen aan het werk geweest?
Al met al staat de paal op een mooie plaats en het waterschap heeft goed voor hem gezorgd. De Monumentencommissie van de gemeente Lith, die druk doende is met de actualisering van de lijst van gemeentelijke monumenten, wil hem graag op deze lijst zetten. Dan is dit, ook voor Lith vrij unieke, monumentje beschermd en kunnen ook de mensen na ons er nog naar kijken en er vragen over stellen. Na vragen komen meestal wel antwoorden, zodat ook dit stukje erfgoed zijn plaatsje krijgt in ons collectieve geheugen.