Al meer dan honderd jaar wordt er in Wagenberg in gevoetbald. VCW-Wagenberg werd na de Tweede Wereldoorlog geboren en vierde al menig jubileum.
In het begin van de vorige eeuw was er de Wagenbergse Voetbal Club (WVC). Later in 1917 volgde Willem III, die geen lang leven gegund was. Enkele jaren later, zo rond 1920, kwam daar de Wagenbergse Voetbal Vereniging bij (WVV) die een tijd onder de naam WVC voetbalde. Ook waren er ooit clubs onder de naam Germania en Senoritas. Verder kon men bij de patronaatsclub VESDO nog voetballen.
Van links naar rechts: de Noordbrabantsche Courant van 11 oktober 1915, de Maasbode van 28 november 1918 en de Noordbrabantsche Courant van 12 juli 1921.
Al deze clubs verdwenen in stilte van het voetbaltoneel en pas na de Tweede Wereldoorlog werden de voetbalkrachten in één club gebundeld. Dat gebeurde door de oprichting op 3 augustus 1945 van één voetbalclub. Een verdienste van de Wagenbergse buurtverenigingen tijdens de bevrijdingsfeesten. Eerst onder de naam Rooms Katholieke Voetbal Club Wagenberg, later als Rooms Katholieke Voetbal Vereniging Voetbal Club Wagenberg en al vele jaren bekend als VCW-Wagenberg met nog steeds in het clublogo R.K.V.V. V.C.W.
De oprichting, met destijds 27 leden, gebeurde in café Het Centrum en als eerste bestuur werd gekozen: Herman van Zundert (meester Van Zundert) als voorzitter en verder Niek Langenberg, Cor Stoop, Jan van der Korput, Anton Fens, Wim Broeders en Jos van de Spank. Al in het jaar van de oprichting groeide de club tot wel 40 leden en er werd gespeeld met twee elftallen senioren in KNVB-competities. Het eerste elftal speelde in de eerste klasse van de Brabantse Bond.
Het eerste elftal in augustus 1945, met van links naar rechts: Jan Janssens, Theo van Steenhoven, Jan Broeke, Niek Langeberg, Wim Broeders, Oscar Driessen, Daan van Geel, Thom Langeberg en Herman van Zundert. Geknield van links naar rechts: Anton Fens, Louis Broeke en Frans Vrolijk (archieffoto VCW-Wagenberg)
Voordat de vereniging in 1962 neerstreek op de tegenwoordige locatie aan de Kerkstraat (sportpark Heesterbosch) werden de thuiswedstrijden eerst gespeeld op een weiland nabij de Thijsseweg, maar al snel verkaste men naar de Onderdijk achter café De Zwaan (later Nicortiny en thans Bij Bas). Een simpele weide met een paar goals was al genoeg. Op zondag werden de wedstrijden gespeeld. Een hoogtepunt in het dorp waar niet veel te doen was. De club speelde eerst in rood-wit verticaal gestreepte shirts, zwarte broek en rood-wit horizontaal gestreepte kousen. Later werden de tenuekleuren rood shirt, witte broek en witte kousen.
De jaren na de oprichting kende een lastige start. Het ledenaantal groeide nauwelijks, financieel was er zwaar weer en ook in sportief opzicht waren de resultaten matig. Zo’n tiental jaren later werden de resultaten zichtbaar. In 1954 werden twee jeugdelftallen toegevoegd, een eerste kampioenschap kon worden opgetekend in 1956 door de jeugd met het A-elftal en de Toon Schröder bondsbeker werd gewonnen in 1958.
In 1958 werd de Toon Schröder bondsbeker gewonnen (archief VCW-Wagenberg)
Inmiddels werd in 1962 het sportpark Heesterbosch aan de Kerkstraat in gebruik genomen. Met de komst van trainer Jan Kools in de jaren die volgden plus veel talent werden de grootste sportieve prestaties door VCW geleverd in haar geschiedenis en werd door het eerste elftal de hoogste amateurklasse van de KNVB in het seizoen '69/'70 bereikt.
Op 10 mei 1970 speelde VCW-Wagenberg uit tegen SC Gastel en met een gelijkspel (2-2) promoveerde het eerste elftal. Trainer Jan Kools werd glunderend op de schouders van zijn elftal gedragen (archieffoto VCW-Wagenberg)
Volgens ingewijden was trainer Jan Kools, oud-keeper van NAC die ooit tegen AC Milaan aantrad, de beste die VCW-Wagenberg gekend heeft. Onder zijn leiding klom VCW-Wagenberg in de periode 1961 tot 1970 op van de onderafdeling Brabantse Voetbal Bond naar de eerste klasse van de KNVB. In die gloriejaren stonden bij thuiswedstrijden soms wel zo’n 5000 toeschouwers langs het veld. Na 1970 werd Kools opgevolgd door Freek van der Gijp die van een andere statuur was. Twee jaar later vertrok Van der Gijp. Het voetballen in deze hoogste klasse was echter van korte duur. Door wisselende successen, degraderen en promoveren, voetbalt men heden ten dage in de vierde klasse.
In 1982 werd een houten clubhuis gebouwd en in 1985 werd het B-veld van een lichtinstallatie voorzien. In 1989 brandde het clubhuis af en vervangen door een stenen gebouw.
Waren de voetbalprestaties minder om over te juichen, de creatieve prestaties tijdens de verschillende jubilea waren hoogtepunten met als topper in 1985 de wedstrijd van het eerste elftal tegen PSV met trainer Hans Kraay senior waar spelers als Ruud Gullit, René van der Gijp, Hans van Breukelen, Berry van Aerle en Gerarld Vanenburg acteerden.
VCW-PSV in 1985 met Ton van Gils rechts en Ruud Gullit, eindstand 0-9 (archieffoto VCW-Wagenberg)
Voor VCW-Wagenberg was Michel van de Korput wel het meest begaafde voetbaltalent. Uiteindelijk werd hij een verdienstelijke profvoetballer bij het eerste elftal van Feyenoord waar hij in 134 competitieduels voetbalde en twee maal scoorde. Verder kwam hij 23 keer voor Oranje uit en speelde hij bij buitenlandse clubs. Na zijn profcarrière keerde hij terug bij de club waar hij ooit begon.
Al deze clubs verdwenen in stilte van het voetbaltoneel en pas na de Tweede Wereldoorlog werden de voetbalkrachten in één club gebundeld. Dat gebeurde door de oprichting op 3 augustus 1945 van één voetbalclub. Een verdienste van de Wagenbergse buurtverenigingen tijdens de bevrijdingsfeesten. Eerst onder de naam Rooms Katholieke Voetbal Club Wagenberg, later als Rooms Katholieke Voetbal Vereniging Voetbal Club Wagenberg en al vele jaren bekend als VCW-Wagenberg met nog steeds in het clublogo R.K.V.V. V.C.W.
