Gerardus van der Zanden en zijn vrouw Adriana van der Meijden waren rond 1930 eigenaars geworden van de boerderij. Dit gezin met tien kinderen kwam er na de oorlog zeer zwaar voor te staan. Bij het aanrijden met een kar en paard op 16 november 1945 ontplofte er een tankmijn, waardoor twee van hun zonen, Adrianus en Johannes, werden getroffen. Adrianus mankeerde niets, maar was wel in shock. Johannes had zware verwondingen aan het onderlichaam, een hoofdwond en een deel van zijn hielbeen was weg.
Een ons onbekende E.H.B.O.-er heeft er verslag van gedaan en hij noteert o.a.: “Johannes is door E.H.B.O.-ers bij Ant. Hulsen binnen gedragen. Inmiddels waren de H.H. Geestelijken en Dr. Cooijmans rond 5 uur in de middag ter plaatse gearriveerd. Een weinig later arriveerde de Rode-Kruiswagen met nog enige behulpzame personen. De patiënt werd zo goed mogelijk in deze moeilijke omgeving verbonden, er was weinig ruimte, slecht licht en de patiënt zeer onrustig. Enige grote snelverbanden, watten en driekanten doeken vormen het verband aan het verwonde onderlichaam. Bloeding aan het hoofd is intussen tot staan gekomen en baart geen onmiddellijke zorg. Op advies van Dokter Cooijmans werd aan de patiënt de laatste H.H. Sacramenten toe gediend.
Verbonden en gesterkt door de laatste H.H. Sacramenten werd de patiënt per brancard naar de Rode-Kruiswagen vervoerd, een motorrijwiel zorgde voor verlichting op deze donkere, moeilijk begaanbare weg. In de Rode-Kruiswagen werd Johannes naar het Groot Ziekenhuis te 's-Hertogenbosch vervoerd.
De reis tot Boxtel verliep vrij rustig, daarna werd de patiënt zeer onrustig en moesten de begeleiders er alle mogelijke zorg aan besteden om de patiënt op de brancard te houden. Enige malen moest er gestopt worden om patiënt weer normaal op de brancard te krijgen.
De verbanden werden door Johannes losgetrokken, die erg sterk was. Om ± 8 uur in de morgen arriveerde de Rode-Kruiswagen in Den Bosch en het Groot Ziekengasthuis, waar de Patiënt onmiddellijk in behandeling werd genomen.
Na verpleging in Den Bosch werd hij op 12 februari 1946 ontslagen en naar huis vervoerd, maar moest diezelfde dag nog vervoerd worden naar het Sint Odagesticht alhier.”
Jubilerend Bestuur van de E.H.B.O. Marietje de Laat, Anneke van Wanrooij, Jo van Oorschot, Piet Jansen, Jan Reijs, Jan Marinus, Bertens
De sociaal werkster N. Muller deed een beroep op het Districts Bureau Verzorging Oorlogsslachtoffers te ’s-Hertogenbosch: de uitkering die de familie Van der Zande ontving was absoluut onvoldoende voor dit grote gezin. Bovendien moesten zij hun hele bedrijf nog opbouwen en de veestapel moest op peil worden gebracht. Zij vraagt dan ook of de uitkering niet verhoogd kan worden. In ieder geval moest de familie toch de schade vergoed krijgen, vanwege dat hun zoon Johannes niet in staat was om te werken. Hulp wordt door D.B.V.O. toegezegd.
Bronnen:
Foto: E.H.B.O.-collectie Jo van der Kaaij.
BHIC, Archief Gemeentebestuur Sint-Oedenrode, 1934-1969, Toegang 7635, inventarisnr. 892.
BHIC, Bouwvergunningen Sint-Oedenrode 1934-1969, Toegang 1504, inventarisnr. 2088.
