Gewande en ’t Wild
"Bij de komst van het water was men de huizen ontvlucht en had men zich op den dijk in de open lucht eene woonplaats gemaakt, zoo goed en kwaad het ging. Ik zag er nog de overblijfselen van in de talrijke oude en kreupele meubeltjes die op den dijk stonden en die op een afslag van ouden rommel zelfs onwaardig zouden geacht worden in het gelid te staan naast de armzalige meubelstukken welke men daar gewoonlijk te zien krijgt. En toch, de menschen hebben niets beters. De meeste der Maaskanters zijn arm en kunnen alleen in hun onderhoud voorzien, wanneer de rivier zich binnen de dijken houdt, wat echter nooit het geval is.”
“Het drielingsdorp Kessel, dat met Alem en Maren ééne gemeente uitmaakt, ligt zoo diep binnendijks, dat men bijna in de schoorsteenen van de huizen kan springen, en juist daarom heeft het zoo vreeselijk te lijden gehad van het polderwater. De broodkarren en de wagens met dekens, welke hier langs den dijk reden, kunnen slechts stapvoets gaan, daar bij elk huis hunne vracht verminderd wordt. Ik was er getuige van hoe zich daar een huishouden op een vliering behelpt, en dat is droevig, meer dan droevig. Een gat in het rieten dak dient tot uit- en ingang, een bos gedroogd stroo tot bed, de vloer tot tafel en stoelen, terwijl bij de kachel, welker pijp door het rieten dak steekt, onophoudelijk de wacht moet gehouden worden om het uitbreken van een brand te voorkomen.”
Lith
“Ik naderde Lith, welks binnenwijken weer geheel blank stonden. Lith heeft echter het geluk een klooster te bezitten van liefdezusters, die vooral bij zulke gelegenheden reddende engelen voor de ongelukkigen zijn. Slechts vijf zusters verpleegden daar 100 personen in hare warme zalen en deze gevoelen zich daar thuis, want de zusters verstaan de kunst om hare verpleegden te doen vergeten dat zij zich niet te huis bevinden.”
Driehuizen
Zoals gezegd was bij Driehuizen een gat van honderden meters breed ontstaan.
“Het stuk dijk dat is blijven staan, is de plaats welke Driehuizen genaamd wordt, en werd, toen ik het bezocht, nog bewoond door den eigenaar, die het niet wilde verlaten, ofschoon onder door de fondamenten van zijn huis een gat was gespoeld, groot genoeg om er met een klein bootje doorheen te varen. Het gevaarlijkste van zijn toestand was dat zijn huis omringd is door diepe wielen, welker dichting eene onmogelijkheid geacht wordt.
Lees ook deel 1
Lees ook deel 3
