Schoenmaker P. Essers schreef in 1876 een rekening uit voor mijn overgrootvader Willem van Riet. Ik stel me zo voor dat hij daar op zondagmiddag eens goed voor ging zitten en zijn uiterste best deed, gezien het mooie handschrift (en op zondag mocht je toch niet werken).
De familie Van Riet woonde circa 2 kilometer van het dorp, richting Cuijk. In die tijd ging bijna iedereen te voet. Je zou denken dat dochter Doortje alleen al een paar klompen versleten heeft door naar de schoenmaker te lopen. Duur meisje per km/jaar: ze verschijnt zeven keer in deze rekening.
Merkwaardig in dit verband is dat de schoenmaker woonde op Grotestraat 5 (was 140). Op die plek ben ik geboren. Mijn ouders kwamen daar te wonen in 1937. Het toenmalige huis was van 1907 (gevelsteen). Daarvoor moet er dus een ander huis gestaan hebben. De achterbouw was ook duidelijk van oudere datum. (Met dank aan Kees Wijnhoven: “Meer dan hout en stenen.”)
Ton, dat schrijf je goed op zondagmiddag er voor gaan zitten!
Dat was bij ons thuis zeker het geval, na de 3 diensten in de kerk aan de keukentafel de boekhouding. het was dan stilzitten voor dat mooie schrijfwerk.
Ton van Riet, Gemert
zei op 29 december 2018 om 18:45
Rini, je schrijft "na 3 diensten in de kerk". Zo "Rijk" was ons "Roomse leven" niet.
Een keer op zondag was bij ons genoeg. "Kinderen moeten spelen": zei mijn moeder altijd. Ik ben wel eens een keertje naar het "Lof" geweest. Dan kon je
daar over meepraten! Op school werd je daar wel eens over aangesproken.
Je moest je vinger opsteken als je 's-morgens naar de kerk geweest was.
Dus kreeg je dan het verwijt: "En jullie wonen het dichtst bij de kerk."
Dat klopte, en ook nog pal naast de pastorie. Mijn moeder was meer van
"leven en laten leven." Vooral dat laatste, daar was ze goed in.
Voor mij was mijn moeder mijn morele kompas en niet de kerk, en nog
dus......
Hilde Jansma
bhiczei op 2 januari 2019 om 15:56
Zo zie je maar weer dat iedereen anders omging met opvoeding en de kerk. Leuk om te lezen trouwens dat boekhouding een karweitje was dat bewaard werd voor de zondag, wanneer je juist niet mocht werken. Daar zullen de boekhouders van tegenwoordig wel anders over denken...
