Zijn plaatsgenoot Arno van Zwam bleek het sluisje te kennen van de verhalen van zijn vader. Die kwam erlangs, wanneer hij vanuit Keent naar Velp ging, voor school- en kerkbezoek. Opa Van Zwam roeide zijn gezinsleden dan over de Maas heen en terug. Deze route was korter dan via het veer tussen Keent en Reek. Van Hooff liet het niet bij een waarneming. In samenspraak met Brabants Landschap, eigenaar van het sluisje, werd besloten het geheel bloot te leggen. Vrijwilligers van Landschapsbeheer Oss klaarden die klus in maart 2015.
De Kleine Sluis
Het bewuste afwateringssluisje is ouder dan het lijkt. Het wordt al in 1801 vermeld, als “de Kleine Sluis”. De andere is de Velpse Sluis, enkele honderden meters naar het noordoosten, waar de Horssense Graaf onder de Maasdijk door duikt. Beide sluizen dienen voor de afwatering van de Polder Mars en Wijth, westelijk van Grave. Het polderbestuur zorgt voor het onderhoud.
In de Graafsche Courant van 12 augustus 1882 verschijnt een aankondiging van Waterschap Mars en Wijth. Eén week later, zaterdag de 19e, zal in het Schuttershuis op de Maasdijk nabij Velp een aanbesteding plaatsvinden. Het betreft herstelwerkzaamheden aan de Kleine Sluis. Vier aannemers schrijven in: twee uit Grave, een uit Velp en een uit Reek. Metselaar Laurens Janssen uit Reek, die voor 297 gulden inschrijft, krijgt de klus. Franciscus Walk uit Velp, grijpt er, met één gulden meer, net naast. Janssen gaat direct aan de slag en levert het werk nog voor de herfst op. Op 18 september blijkt alles naar wens te zijn opgeleverd. Al met al moet het sluisje er weer jaren tegen kunnen.
Hertogswetering
Na de Maaswerken van de jaren ’30 is het afwateringssysteem in de regio radicaal omgegooid. De Horssense Graaf heet voortaan Hertogswetering, die het overtollige water veel verder westwaarts afvoert: naar het Gemaal Gewande nabij ‘s-Hertogenbosch. De Kleine Sluis raakt in vergetelheid en overwoekerd door Moeder Natuur. Maar over niet al te lange tijd wordt dit historische waterstaatswerkje misschien opgeknapt, met behulp van het originele bestek uit 1882, dat nog aanwezig bleek te zijn.
Dit verhaal verscheen eerder in Brabants Dagblad
