Jo van Bussel had een autorijschool. Nu was het in die jaren ook verboden om met drank op achter het stuur plaats te nemen, maar Jo nam het niet zo nauw. De politie loerde al lang op Jo, om hem op heterdaad te betrappen. Op een avond stond zijn auto tegen over de Briastol bar. Twee agenten zagen hun kans schoon en stelden zich verdekt op.
Na enige tijd kwam Jo waggelend uit de bar. Hij stak de weg over, deed zijn sleutel in het deurslot van zijn auto en toen verschenen daar de agenten uit het donker. “Zo man, nu hebben we jou.” Maar Jo stond nog naast zijn auto en zei: “Ik heb te veel gedronken en wilde controleren of ik mijn wagen wel afgesloten heb. Ik ga te voet naar huis, morgen kom ik de wagen wel een keer ophalen.” De agenten waren net iets te vlug geweest en voelden zich in de maling genomen. Het gevolg was dat ze Jo met extra felheid in de gaten hielden.
Na sluitingstijd
Eind november konden de mensen op verzoek Sint Nikolaas met zijn Pieterman aan huis laten komen. Dat jaar vertegenwoordigde Jan van Veghel de Sint, Jan de Panter was zijn knecht. Jo reed de goedheiligman naar de juiste adressen. Op het eind van de avond belandden ze in café van Wim van Extel. Het was al na sluitingstijd, Wim had de voordeur afgesloten. De Sint, zijn Pieterman en Jo stonden voor de bar, en Wim er achter. De twee agenten zagen buiten de bekende auto van Jo staan en belden aan.
Helaas werd er niet opengedaan. De ene agent zette zijn fiets aan de zijkant tegen het huis, klom er zo goed als dat ging er op en kon zo over het gordijn zien wie er binnen waren. Beide gingen ze achterom en betraden het café via de keuken. Jo kreeg een verbaal wegens het na sluitingstijd in het café te vertoeven. Wim kreeg een bon omdat hij na sluitingstijd drank tapte. “Wat is jouw naam?”, vroeg een agent aan de Sint. “Ik ben Sint Nikolaas Kapoentje.” Piet mengde zich in het gesprek en zei: “Ik ben zijn knecht.” De twee agenten werden witheet. “In naam van de wet, wat zijn jullie namen?” “Ik ben Sint Nikolaas, en dat is een van mijn beste knechten", klonk het antwoord.
Het was voor de twee dienders geen beginnen aan om met twee dronken mannen tot rede te komen, en het gezelschap moest mee naar het bureau. Daar heeft het tafereel zich een hele tijd voortgezet tot dat de agenten er eindelijk achter kwamen wat hun echte naam was. Met een verbaal konden ze huiswaarts. Er is van alles geregeld, maar mag de goedheiligman en zijn personeel na een zware dag een welverdiend biertje drinken?
Zo zie je maar weer. In Gemert woont skaw maar goei volk.
