Mevrouw de weduwe B. van Grunsven-Ouwens is ondanks haar 80 levensjaren nog zo kras dat ze er helemaal niet tegen opziet om op deze hoge leeftijd voor het eerst naar het buitenland te reizen en nog wel per vliegtuig. Integendeel, ze verheugt zich er geweldig op om zaterdag a.s. van Schiphol met een KLM-toestel naar Londen te vliegen om daar tegenwoordig te zijn bij de (uitgestelde) viering van het gouden kloosterjubileum van haar 77-jarige zuster die onder de kloosternaam Magaretha Maria op het St.-Jozefcollege van Mill Hill woonachtig is.
Het is alweer 27 jaar geleden, in 1933, dat de weduwe Van Grunsven en zuster Magaretha Maria elkaar voor het laatst hebben gezien. De kloosterzuster vierde in dat jaar haar zilveren professiefeest bij de zusters op de Arendsvlucht te Oss, waarna ze naar Engeland terugkeerde.
Zij en haar zuster te Demen zijn nog de enige die in leven zijn van de zes kinderen - vijf meisjes en een jongen - van de ook uit Demen afkomstige familie Ouwens. De vier anderen bereikten overigens ook hoge leeftijden: alle vier tussen de 70 en 80 jaar!
Het weerzien in Engeland zal uiteraard voor beide zusters een vreugdevolle gebeurtenis worden. De weduwe Van Grunsven woont bij haar zoon Herman en diens uit Haren afkomstige vrouw Johanna Vloet en hun acht kinderen in op de woning G25 te Demen. In gezelschap van deze schoondochter en een nichtje uit Dongen maakt de weduwe Van Grunsven - een echte lieve Oma - de reis naar Engeland. Daar zal zondag a.s. het gouden kloosterfeest worden gevierd en dan blijven de dames uit het Brabantse nog zes dagen in Engeland om het een en ander van Londen de omgeving te zien.
De Engelse taal spreekt en verstaat Oma Van Grunsven niet. Maar dat vindt ze in het geheel geen bezwaar, want na deze lange scheiding zullen zij en haar zuster elkaar ongetwijfeld heel wat te vertellen hebben en zuster Magaretha Maria is gelukkig het Nederlands nog niet verleerd.
De kranige Engelandvaartster werd op 20 juni 1880 geboren in de toenmalige gemeente Dieden-Demen-Langel. Ruim een jaar eerder, op 26 januari 1879, was hier ook haar man, Antonius van Grunsven zaliger gedachtenis, geboren. Evenmin als deze data is Oma haar trouwdatum, 28 augustus 1916, vergeten noch de droevige datum 11 januari 1954 toen haar brave man is overleden.
Voor haar huwelijk was ze elf jaar werkzaam geweest - eerst als linnenmeisje en later als huishoudster - in het gezin van de Tilburgese lakenfabrikant Frans Mutsaerts, een oom van mgr. Mutsaerts. Andere reizen dan Demen-Tilburg v.v. heeft ze echter vrijwel niet gemaakt.
Uit haar huwelijk met Antonius van Grunsven die timmerman was, werden twee kinderen geboren: dochter Maria die met J. Wahl trouwde en met haar man en kind in Sint Agatha (bij Cuyk) woont en zoon Herman, die met zijn vrouw en vijf zoontjes en drie dochtertjes in het nieuwe huis naast zijn oud geboortehuis woont.
Oma voelt zich in dit grote gezin best op haar gemak. Ze kookt er nog vaak het eten en houdt de hof nog helemaal bij. Haar schoondochter behoeft zels nooit de kousen en sokken te stoppen, want dat doet Oma allemaal. Ze prijst zich gelukkig dat ze nog gezond en sterk genoeg is om in dit drukke huishouden te werken. Als er op de Olympische spelen ook een marathonloop voor dames boven de 60 jaar zou zijn, zou Oma Van Grunsven op dat nummer zeker de goude medaille veroveren!
Trouwens haar gehoor en haar gezichtsvermogen zijn ook nog uitstekend en dagelijks leest ze nog De Gelderlander, want ze wil zowel van de gebeurtenissen in haar eigen streek als van de situatie in Congo en de ontwikkeling van de ruimtevaart op de hoogte blijven. Jawel van de politiek schijnt ze nog alles af te weten, want heel vlot babbelt ze over Kroesjtjef, De Quay en Fidel Castro.
Fantastisch geheugen
Haar geheugen is ook nog verbazingwekkend. Zo weet ze zich te herinneren dat omstreeks de tijd dat haar zuster in 1910 naar het klooster in Engeland ging, de Titanic verging. En dan te bedenken dat haar zuster helemaal alleen met de nachtboot naar Engeland reisde. Zuster Magaretha Maria trad op 17-jarige leeftijd in het klooster te Roosendaal en na daar gestudeerd te hebben, ging ze reeds binnen een jaar naar Mill Hill. Daar is ze altijd werkzaam geweest als zuster die de missie-uitzet voor de paters vervaardigt.
Wie mocht menen dat Oma - zoals vele mensen die een hoge leeftijd bereiken - altijd vroeg onder de wol gaat en ’s morgens vroeg opstaat, vergist zich toch. Het is meestal reeds middernacht als ze naar bed gaat en ’s morgens slaapt ze lekker uit, ’s middags gaat ze dan ook nog een dutje doen en zo komt ze aan slaap niets te kort. Uitgaan doet ze ook nog wel eens een enkele keer.
Zo was ze aanwezig op de feestavond van de bejaarden van de gehele gemeente Ravenstein, die dit jaar ter gelegenheid van de stadsfeesten werd gehouden. Ze dronk toen een lekker glaasje met enige andere oude dames uit Demen en ze vond het geweldig leuk, toen ze zich de volgende dag op een foto in De Gelderlander terug zag. Opnieuw werd er gisteren van haar een foto gemaakt voor de krant en daarvoor trok ze natuurlijk haar deftige zwarte japon aan, waarna ze kwiek naar een rozenstruikje stapte om daar vriendelijk en lachend te poseren. Dat plaatje ziet U dan bij dit verhaal.
Lees ook mijn verhaal over Oud Diedens en Demens volk.
