Familie De Cartier de Marchienne

Maar de bankier is failliet als de Belgische jonkheer Paul-Emile de Cartier er in 1873 zijn oog op laat vallen. De bosrijke omgeving, waarvan veel bij het kasteel hoort, is uitermate geschikt voor zijn geliefde hobby, de jacht.

Zijn vrouw, de Engelse Louisa Brown O’Meara, is er meteen verliefd op. Het moderne kasteel heeft grote en lichte kamers. Het personeel trekt in de ruimtes boven het koetshuis in de Groenstraat en het echtpaar richt zijn nieuwe verblijf op luxueuze wijze in. De parkachtige tuin, met een ijskelder, wordt nog verder aangeplant. De eerste jaren genieten Paul-Emile en Louisa met hun zoon Emile-Ernest en dochter Emilie volop. Er worden feesten gehouden en familie en andere prominente gasten verblijven er graag tijdens het jachtseizoen.

Toch voelt Paul-Emile zich niet thuis in Duizel. Hij doet veel voor het dorp, maar verstaat het dialect nauwelijks en spreekt het al helemaal niet. Alleen met een paar oudere boeren, die als kind nog Franse les kregen van meester Panken, kan hij praten. Na zo’n vier jaar voornamelijk in Duizel te hebben doorgebracht komt hij er nauwelijks nog.

Op 22 januari 1886 wordt Arnold geboren, maar het jaar daarna sterft Paul-Emile, vier dagen nadat hij bij Koninklijk Besluit “De Marchienne” aan zijn achternaam mocht toevoegen.

De vijftienjarige Emile-Ernest wordt nu kasteelheer. Hij wordt diplomaat en komt daardoor weinig in Duizel. Zijn moeder wel, vaak een groot deel van het jaar. Ze doet veel voor het dorp, wordt o.a. beschermvrouwe van de fanfare van Hoogeloon. Duizel draagt haar op handen. Toch betekent ook Emile Ernest veel voor het dorp. Hij zorgt ervoor dat de nieuwe kerk een mooie leien dakbedekking krijgt in plaats van dakpannen. Ook breidt hij zijn eigendommen steeds meer uit. Als de tram van Turnhout voor de poort van het kasteel stilhoudt om de kasteelheer en zijn familie eruit te laten loopt het hele dorp uit en zijn ook de Handboogschutterij en de Harmonie van Hoogeloon, waarvan hij beschermheer is, aanwezig om hen te verwelkomen.

Ook broer Arnold is een graag geziene gast in Duizel. Hij blijft vaak het hele jachtseizoen en de Duizelnaren kunnen dan wat bijverdienen als drijver of drager en zien hoe vakkundig én fanatiek Arnold zijn hobby beoefent.

Er verstrijken fijne jaren op het kasteel in Duizel, tot in 1935 Louisa overlijdt. Emile-Ernest woont dan in Londen. Nadat in 1936 ook zijn vrouw sterft zet hij alles te koop. De Cartierheide schonk hij in 1932 al aan Natuurmonumenten. In 1937 koopt A. Wolters het kasteel met park en tuin. Hiermee komt een einde aan een tijdperk in ons dorp.

Lees hier een uitgebreidere versie van dit verhaal