“Men wil hier ook een fanfare hebben, al is het dan maar een kleine”, meldt het Boxmeers Weekblad van 5 februari 1910. En: “Het zou schande zijn als die er niet kwam vanwege het geld.” Maar die schande blijft het dorp bespaard, want na een inzameling kan fanfare Sint Cornelius in Vortum-Mullem van start. Bij het 65-jarig bestaan concludeert De Gelderlander: ”St. Cornelius is oud, maar niet bejaard.” En dat geldt eigenlijk nog steeds.
Men begon in 1910 niet met zes instrumenten, zoals aanvankelijk was ingeschat, maar met wel veertien, dankzij de vrijgevigheid van de bevolking. Door ‘ijverige bemoeiingen’ van meneer pastoor Van de Looveren, hoofd van de school P. Köpp en Bert de Koster gaat de fanfare vol goede moed van start.
Aanvankelijk koopt meester Köpp zelf de instrumenten met de ƒ450,- van de inzameling (aangevuld met ƒ100,- van de kerk). Wie lid wil worden en een instrument wil bespelen, moet ƒ10,- betalen. De komst van dirigent J. Schambergen in 1918 leidt tot een verhoging van de muzikale kwaliteit van de fanfare. En dat brengt ook meteen resultaat: als men voor de eerste keer deelneemt aan een concours in Oisterwijk, gaat Vortum direct met de eerste prijs aan de haal.
De oorlog brengt de fanfare - zoals in zoveel plaatsen - aan de grond. Na de bevrijding sprokkelt de bevolking toch weer geld bijeen om instrumenten te kopen. En zo kan in 1950 het veertigjarig jubileum worden gevierd, al verloopt dat niet geheel zonder incidenten (natuurlijk door toedoen van mensen van buiten het dorp).
Het Boxmeers Weekblad doet er verslag van: “Helaas meenden in de avonduren enkele buitendorpse elementen de zaak op stelten te moeten zetten. Deze jongelui schenen erop uit om ruzie te zoeken en hiervan werd een zekere Rongen uit Overloon het slachtoffer. Toen hij nietsvermoedend zijn fiets op de binnenplaats van café Broeren wilde ophalen, kreeg hij plotseling met een bierflesje zulk een slag tegen het hoofd dat een diepe wonde ontstond en R. hevig bloedend in elkaar zakte. Intussen was dit incident geen reden om maandag het feest te staken. Integendeel, toen om 4 uur de fanfare voor een muzikale rondgang door het dorp trok, heerste er weer spoedig een vrolijke stemming die zich verder de gehele avond handhaafde.”
Vanuit de fanfare ontstonden ook een boerenkapel, een drumband en een blaaskapel die verschillende successen behaalden. Bij het zestigjarig bestaan schreef dirigent Verhoef een speciale Vortum-Mullemmars. Bij het 65-jarig bestaan concludeerde De Gelderlander: ”St. Cornelius is oud maar niet bejaard.” Dat blijkt ook uit het 70-jarige jubileumfeest. Toen trad een “Nederlandstalige popgroep die reggae-achtige popmuziek brengt” op. De groep zou de fanfare in de jaren daarna qua populariteit al snel zal inhalen: het was Doe Maar namelijk. In de jaren daarna hebben heel wat gillende meisjes veel meer betaald dan de vier gulden entree die het optreden in 1980 in Vortum-Mullem kostte.
Men begon in 1910 niet met zes instrumenten, zoals aanvankelijk was ingeschat, maar met wel veertien, dankzij de vrijgevigheid van de bevolking. Door ‘ijverige bemoeiingen’ van meneer pastoor Van de Looveren, hoofd van de school P. Köpp en Bert de Koster gaat de fanfare vol goede moed van start. 
Aanvankelijk koopt meester Köpp zelf de instrumenten met de ƒ450,- van de inzameling (aangevuld met ƒ100,- van de kerk). Wie lid wil worden en een instrument wil bespelen, moet ƒ10,- betalen. De komst van dirigent J. Schambergen in 1918 leidt tot een verhoging van de muzikale kwaliteit van de fanfare. En dat brengt ook meteen resultaat: als men voor de eerste keer deelneemt aan een concours in Oisterwijk, gaat Vortum direct met de eerste prijs aan de haal. 
Het Boxmeers Weekblad doet er verslag van: “Helaas meenden in de avonduren enkele buitendorpse elementen de zaak op stelten te moeten zetten. Deze jongelui schenen erop uit om ruzie te zoeken en hiervan werd een zekere Rongen uit Overloon het slachtoffer. Toen hij nietsvermoedend zijn fiets op de binnenplaats van café Broeren wilde ophalen, kreeg hij plotseling met een bierflesje zulk een slag tegen het hoofd dat een diepe wonde ontstond en R. hevig bloedend in elkaar zakte. Intussen was dit incident geen reden om maandag het feest te staken. Integendeel, toen om 4 uur de fanfare voor een muzikale rondgang door het dorp trok, heerste er weer spoedig een vrolijke stemming die zich verder de gehele avond handhaafde.” 
