Agressieve voetgangers, paarden die op hol zullen slaan bij het zien van blinkend staal en koeien die beslist minder melk zullen geven: fietsers hebben het in de 19e eeuw niet gemakkelijk! Van ‘Nederland fietsland’ is nog lang geen sprake...
De autoriteiten krijgen veel klachten over fietsers, dus het fietsgedrag moet aan banden worden gelegd met allerlei regeltjes en voorschriften. Als tegengeluid wordt in 1883 de ‘Nederlandsche Velocipedisten Bond’ opgericht, de latere ANWB.
Die bond gaat met succes de belangen van fietsers behartigen. Totdat in de jaren ’60 auto’s en bromfietsen de fietsers opnieuw in het nauw brengen. Tegelijk wordt recreatief fietsen steeds populairder. En dat moet worden gefaciliteerd: het idee voor het Recreatief Fietspadenplan Vinkel is geboren.
Knooppunten en een nulletje
De “Vinkelroute” wordt een soort vroege knooppuntenroute, zoals we die vandaag overal in Brabant kunnen fietsen. Mensen stappen in op de route waar ze willen, stippelen hun eigen route door al het natuurschoon uit en bepalen bovendien zelf hoe lang de tocht gaat worden. Natuurlijk krijgt de route voldoende picknickplaatsen en rustbankjes.
Uniek is ook, dat talloze organisaties, overheden en particulieren samenwerken om allerlei bestaande paden aan elkaar te knopen en te verbeteren, en nieuwe paden aan te leggen.
Ook de prijs is uniek: 1,7 miljoen gulden voor de aanleg van het hele netwerk van 80 kilometer is namelijk spotgoedkoop. Een redacteur van het vakblad Cobouw zal later zelfs nabellen met de vraag of er in het persbericht niet ergens een nulletje te weinig is gezet!
Antieke rijwielen
De uitvoering wordt nog wel wat vertraagd doordat agrariërs in het gebied even dwarsliggen met de verkoop van grond, maar in 1979 wordt het fietspadennetwerk dan toch feestelijk geopend. Landbouwminister Van der Stee en staatssecretaris Wallis de Vries komen er speciaal voor naar de regio. Samen met talloze burgemeesters, wethouders en andere ‘officials’ fietsen ze een stukje over de nieuwe asfaltpaden.
Ze doen dat zelfs op antieke fietsen, schreef de krant, ‘waarbij de heren werd aangeraden de broekspijpen maar in de sokken te stoppen.’ Zo wordt het een hele ‘fietshappening’, feestelijk opgeluisterd met muziek door Boerenkapel ‘de Postblazers’ uit Den Bosch.
Carnavalskraker
Met werkelijk van alles en nog wat is rekening gehouden. Of er wel voldoende verlichting is, hoe breed het pad moet zijn en welke soort bordjes gebruikt gaan worden voor de route-aanduiding: de gebruikelijke paddestoelen of kleine, houten paaltjes? Maar dat de breedte van het fietspad alsnog niet overhoudt, bewijst deze Berlicumse Carnavalskraker, gezongen tijdens de Berlicumse optocht van 1979:
ik “reej krejatief” mi mun zoete lief...... langs ekkurs en dreven dwars dur’t boere leven de “fiets pad” waar smal (3½ tegel) en wè wil ut geval........ ik kos de vrouw, mi al mun hijge... nie tusse de beum dur krijge!! dèst naodeel van dikke wèfkus...!, mar jao...., ’t duurt tog nog efkus vurdè’k, en dès eige belang.... ONS TRUI aon de “KNOT WILGE” hang!!!
De autoriteiten krijgen veel klachten over fietsers, dus het fietsgedrag moet aan banden worden gelegd met allerlei regeltjes en voorschriften. Als tegengeluid wordt in 1883 de ‘Nederlandsche Velocipedisten Bond’ opgericht, de latere ANWB.
Knooppunten en een nulletje
Ze doen dat zelfs op antieke fietsen, schreef de krant, ‘waarbij de heren werd aangeraden de broekspijpen maar in de sokken te stoppen.’ Zo wordt het een hele ‘fietshappening’, feestelijk opgeluisterd met muziek door Boerenkapel ‘de Postblazers’ uit Den Bosch.
ik “reej krejatief” 
