“Tjonge, wie had dat kunnen droomen dat in deez’ beroerden tijd St. Nicolaas nog aan kon komen.’t Heeft ons werkelijk verblijd.” Aldus een patiënt in het Osse ziekenhuis enkele dagen na Sinterklaas 1944. Ja, de Goedheiligman bezoekt onze regio zelfs vlak na de bevrijding.
Foto Leo van den Bergh, collectie Stadsarchief Oss
De Duitse troepen zijn nog dichtbij: aan de overkant van de Maas. Daar zullen ze heel de winter 1944-’45 blijven. Onder deze omstandigheden zijn veel levensmiddelen op de bon. En voor chocola en rookartikelen kun je geallieerde militairen aanklampen. Er is wel tabak van eigen teelt. Sigarenfabriek Bravada in Geffen maakt daar sigaren van,“keurig afgewerkt en verpakt”.
Op zaterdag 2 december zijn 120 kinderen van Philipsmedewerkers vol verwachting naar de Philipskantine in Oss gekomen. Zij beleven een prachtige middag met Sint en Piet en krijgen bij het weggaan nog twee repen chocola mee naar huis. Een gul gebaar van de geallieerden die in Oss gelegerd zijn. Ook in Ravenstein, waar de Speeltuincommissie het Sinterklaasfeest organiseert in het Vereenigingsgebouw, spelen bevrijders een rol. Engelse militairen verzorgen de traktatie van Sint. Opvallend, maar begrijpelijk zo kort na de bevrijding is het openingslied: een staand gezongen Wilhelmus. In het Berghemse Bondslokaal luistert de fanfare onder leiding van G. van Erp het kinderfeest op. Maar ook hier hebben Engelse soldaten Sint en Piet van lekkernijen voorzien.
Op 6 december waagt de Osse Sint zich aan een toespraak in het Engels. Op enkele rijen Osse kindertjes na bestaat zijn gehoor uit een grote groep Engelse en Canadese soldaten. Sint doet uit de doeken hoe “zijn” feest in Nederland wordt gevierd en dankt de militairen voor het verjagen van de Duitsers èn voor de meegebrachte versnaperingen. Aan het eind groeperen de bevrijders zich tot een spontaan koor en zingen zij “Silent night, holy night!” Ook in 1944 vinden Engelsen en Canadezen dat onze Sint niet kan tippen aan het kerstfeest!
Deze bijdrage verscheen eerder in Brabants Dagblad
Helaas, geen foto van wijlen de Osse fotograaf Leo van den Bergh maar inderdaad wel van vergelijkbare kwaliteit. Echter met één uitzondering: deze foto is in scene gezet met al die dijken van postzakken voor de oude 'Joden' school. Leo van den Bergh werkte meer puur natuur, hij legde meer 'het spontane moment' vast.
Voor achtergronden van deze foto: sla het boek open: Hun Kruizen, Onze Vrijheid. Een uitgave van het Nationaal Bevrijdingsmuseum 1944-1945 te Groesbeek
Mariët Bruggeman
bhiczei op 12 september 2018 om 20:12
Mariët, foto's 14 t/m 147 zijn beslist van de hand van wijlen Leo van den Bergh. De overigen liggen buiten mijn competentie. Jammer dat het Stadsarchief Oss haar eigen (BCO) nummering heeft aangebracht en niet de oorspronkelijke nummering van Leo van den Bergh heeft aangehouden.
Mariët Bruggeman
bhiczei op 13 september 2018 om 09:10
Bedankt voor je bevestiging Joop, dat stelt ons weer gerust. De oorspronkelijke nummering zou inderdaad een stevig houvast zijn; jammer!
