Zelf getrouwd en vader van drie kinderen, zijn vriendin inmiddels hoogzwanger en dan vastzitten voor het stelen van koperdraad. Het leven van Franciscus Jacobs uit Roosendaal ziet er in 1926 nogal rommelig uit.
uit het rechtbankvonnis 23-701 rolnummer 1541 scans 966 tot en met 1037
“Geef mijn de zwaarste straf die er is, dan heb ok het verdient. Ik eindig met veel berouw in het hart tegenover mijn vrouw die ik veel heb doen leiden maar dat ik dat ik nog eens dubbelt hoop goed te maken”, schrijft Frans vanuit het Huis van Bewaring in Breda aan de rechter.
Jacobs zit vast voor het stelen van drie rollen rood koperdraad; een vrachtje dat zo'n 150 kilo zwaar is. Verstopt in een kist met hooi, en verscheept van Roosendaal (waar Frans vandaan komt) naar Rotterdam. En daar vindt een surveillerende agent het maar een vreemde kwestie; zo’n zware kist op de stoep bij het pakhuis van opkoper Blitz. Hij informeert en ontmoet dan als eerste Kornelis van Geil die verklaart dat hij ook niet weet wat er in de kist zit; een onbekende man bood hem die middag 1 gulden 75 als hij de kist bij Blitz voor zijn deur zou zetten. Blitz zelf, die heeft natuurlijk ook geen idee.
Onbekende Belg
Na enig speurwerk blijkt de koperdraad – gebruikt voor de aanleg van telefoonlijnen – te zijn ontvreemd in Roosendaal, en dan komt Frans in het vizier. Frans is een bekende bij de politie en staat bekend om zijn diefstallen. Maar met deze klus heeft hij niets te maken, zegt hij beslist. Zijn verhaal maakt dat echter niet erg geloofwaardig. “Ik ontken mij aan diefstal van een hoeveelheid koperdraad te hebben schuldig gemaakt. Ik erken op 24 juli 1926 per stoomboot van Roosendaal naar Rotterdam te hebben verzonden een kist met een onbekenden inhoud, welke ik op verzoek van een mij onbekenden Belg verzond.”
Dat het er niet best uitziet voor hem, weet Frans maar al te goed. “De schijn bedriegt hier, ik ben beslist de dief niet van de koperdraat. Als Uw Edele mij schuldig acht, dan ben ik het als ontwetende meedeplicgtigen.” Maar de onbekende Belg die wordt opgevoerd als de uitvoerder en opdrachtgever heeft nergens sporen achtergelaten. Frans kan niet veel meer over deze man vertellen dat het een magere man van ongeveer veertig jaar was, rond de 1 meter 68, in een bruin kostuum met een rood streepje. En o ja: “hij loopt recht en spreekt met Belgisch dialect.” Aan de getuige van het eerste uur, Kornelis van Geil, heeft Frans ook niets. Van Geil wordt opgenomen in het ziekenhuis aan de Coolsingel, en overlijdt enkele dagen later op 67-jarige leeftijd.
Mijn heelen toekomst zal vernietigen
En hoewel het duidelijk is dat Frans zijn zonden nog eens overdenkt vanuit de Bredase cel lijkt het schuldgevoel naar zijn vrouw zijn grootste zorg. “Indien mijn vrouw wil, dan wil ik me graag met haar verzoenen. Ik gedraag mijn niet zoo als het een vader en man betaamt.” Dat staat in schril contrast wat de politie constateert als ze nader onderzoek doen naar de handel en wandel van Frans. “Jacobs laat zijn wettige vrouw met haar kinderen in armoede leven en bemoeit zich meer met meisje Bierstekers. Bedoeld meisje moet binnen eenige dagen moeder worden.”
"Ik ben hier ontwetende in een zaak die misschien mijn heelen toekomst zal vernietigen", schrijft Frans. En die zin doet je afvragen of hij het hier wel over de diefstal heeft, of over zijn persoonlijke netelige situatie.
Bron: 23 Rechtbank in Breda, 1838 - 1930 N.B. Stukken van 1825 - 1937
701 Vonnisnrs 1112 - 1570, 1926 rolnummer 1541 scans 966 tot en met 1037
Met dank aan Nel van Doorn die ons wees op dit archiefstuk!
En Ada Peters wees ons op het vervolg (en niet drie maar twintig rollen koperdraad, goed voor anderhalf jaar brommen):
De grondwet 10-09-1926
1/2 jaar celstraf... Alkmaarsche Courant 22-03-1927
