Na 60 jaar ging mijn jeugddroom in vervulling. Verborgen tussen de grashalmen van drie konten hoog genieten van vogels en de wolkenlucht. Thuis bestond de veestapel uit een mestvarken, kippen, poes, kettinghond, roosduifje en een geit. Deze laatste had als winterkost hooi nodig en in december vulden wij onze klomp voor het paard van Sinterklaas met hooi en een wortel.
Achter Den Hof lag een stukje grasland, bestemd voor het benodigde hooi. Als kind zouden we - wanneer het gras 'twee kontjes hoog was' daar graag in rollebollen - maar het landje was bestemd voor de melkgeit. De vrijende paartjes wachtten liever tot het koren 'twee kontjes hoog' stond.
In de zomer werd het gras gemaaid en regelmatig gewènd; omgezet met de gaffel. 's Avonds werd het hooi met de rijf verzameld, waarna het op zogeheten ruiters of oppers, een stellage op drie poten, werd gestoken. Eenmaal droog werd het hooi op de kruiwagen geladen en opgestoken naar de balke. Dat was de hooi- en strozolder en daar snoof je dan de hele winter de hooilucht. Het grasland werd nu weer gebruikt voor het in de zon blèken van het wasgoed. Het wasgoed werd besproeid met gieters opgepompt regenwater. Dat kwam uit de put die vijftig meter verderop lag.
Enkele jaren geleden liep ik met kinderen het Kabouterpad van het Heempark Frater Simon Deltour in Eindhoven. Aangekomen bij een grote wei stond weer een volgende kabouter met in zijn rugzak een opdracht en die luidde: 'Ga op je rug in het gras liggen en kijk naar boven en geniet van de prachtige wolkenlucht'. Ik zag dat het gras hier wel 'drie konten hoog' was. Nu, na 60 jaar ging mijn jeugdwens in vervulling. In plaats van te rollenbollen genoot ik liggend tussen de hoge grashalmen van het voorbijtrekkend wolkengordijn en de vogels in de lucht. Maar de aanwezige kinderen bleven staan en staarden mij aan van 'wat mankeer jij toch?'. De tijden zijn veranderd, we worden oud.
Bleken is, bij de aanwezige zon het witte wasgoed op het gras uitspreiden en daarna met tussen posen besproeien met regenwater, waarna het witgoed nog blanker werd, niet alleen door het zonlicht maar ook door het chlorifide in het gras.
In het weekend van 8 september, ging weer een jeugd wens in vervulling met een bezoek aan de Middachter Allee. De wandeling in het park met de Bedriegertjes van kasteel Rosendael bij Velp was wel de uitblinker
De hendel werd overgehaald en keken allen vol verwachting naar de haan, die niet bewoog. We werden verrast doordat onder en tussen ons in kleine waterstralen begonnen te spuiten. Je kunt je natuurlijk voorstellen hoe de dames zich destijds met die wijde hoepelrokken zich gedroegen. Deze dagen was het tevens een welkome verfrissing.
Rini de Groot
zei op 2 oktober 2012 om 00:24
Bleken met Regenwater, in een put verzameld water van 2 daken.
Regenwater bevat geen/weinig kalk. Mijn zus moest van ons Moeke voor het koken van het wasgoed, de fornuisketel altijd vullen met regenwater dat scheelde de helft in het zeep gebruik.
Aanwezigheid van Kalk, het verschil voel je ook bij zwembewegingen in een Natuurbad en een Binnenbad.
petra
zei op 12 oktober 2012 om 22:05
@
Hoi Rien,
Ik heb het gelezen,leuk stukje!
In het heempark heten de graslanden graslanden en geen weilanden realiseer
ik me als ik je stukje lees ..
Wat is het verschil?
Volgens mij wordt een
weiland beweid .. met koeien?
Groetjes petra
Rini de Groot.
zei op 1 februari 2013 om 13:54
Onder de les rekenen vraagt Mister Klösters:
Rini, “een geit staat op twintig meter afstand van een de hooiberg en zit vast aan een stuk touw van tien meter.
Wat zal de geit doen om bij de hooiberg te komen?”
Ik denk even na en zeg:
Mister “De geit loopt gewoon naar de hooiberg en begint te eten”.
Rini: Ik heb gezegd dat de geit vast zit aan een touw van tien meter.
Maar Mister, dat heb ik goed gehoord, U hebt niet gezegd dat de geit geteurd was.
Rien
zei op 1 februari 2013 om 16:21
Mijn moeder deed de witte was bleken op het gras nadat zij de was in een emmer met een zakje "blauwsel" had gedoopt. Daar werd de witte was nog witter van zei ze. Wat er in het zakje zat weet ik niet, maar dat zal wel sterk spul geweest zijn, want de was snel versleten.
Cor van den Broek. (Bruukske)
zei op 4 december 2017 om 14:48
Mooi stukje Rini. Even een Újese aanvulling. Jij suggereert dat het gras 's morgens gemaaid werd en na dat het een paar keer omgegooid, (wèène) is 's avonds op de opper en meteen de balken opging. Echter, het drogen van het gras duurde toch wel langer dan één dag, soms wel een hele week. Omdat het gemaaide gras 's nachts vochtig werd, werd het tegen de middag pas gewèènd. pas wanneer het hooi kurkdroog was werd het tegen de avond op de balke gegooid. Het hooi moest dan wel kurkdroog zijn want vochtig hooi gaat broeien en zo kon er spontaan brand ontstaan.
Maar inderdaad, rustig in het gras liggen en naar de hemel kijken is fantastisch. Wij gingen wanneer de platte wagen volgeladen met hooi er bovenop liggen tijdens het vervoer naar de boerderij. Heerlijk, zo'n ritje zou ik nu onmiddellijk over willen doen.
Trouwens, speule op de balke was toen ook een favoriete bezigheid van klèèn jong ...!
Achter Den Hof lag een stukje grasland, bestemd voor het benodigde hooi. Als kind zouden we - wanneer het gras 'twee kontjes hoog was' daar graag in rollebollen - maar het landje was bestemd voor de melkgeit. De vrijende paartjes wachtten liever tot het koren 'twee kontjes hoog' stond.
